"Siła marzeń" część 6

Obudziła się z okropnym bólem głowy. Nie spała za dobrze. Co chwilę się budziła. Nie pomagały nawet niezawodne ziółka mamy na bezsenność. Cały czas myślała o sytuacji, w jakiej się znalazła. Cieszyła się na wspólny wyjazd z Markiem. Ja, Marek i nikt więcej. Nie będzie Pauliny, tylko my. W głębi serca czuła, że ten wyjazd zmieni jej relacje z Dobrzańskim. Bała się, że Marek wybiera się z nią do Spa tylko po to, aby ją urobić. Na razie nie chciała o tym myśleć. Wsunęła różowe, puchate i ciepłe kapcie i powędrowała do łazienki.  Przez pięć minut stała nieruchomo, patrząc na kosmetyczkę i rozmyślając czy użyć kosmetyków. Była zdeterminowana. Chciała zobaczyć reakcję Marka.  Zdecydowała się zrobić makijaż. Jej pierwszym punktem był podkład. Nie miała zielonego pojęcia o makijażu. Cieszyła się w duchu, że przynajmniej wie, co do czego służy. Nałożyła fluid na skórę i wklepywała go. Potem utrwaliła sypkim pudrem. Wzięła się za tuszowanie rzęs. Parę razy dłubnęła sobie w oko, ale efekt końcowy był wart męki. Odpuściła sobie pomadkę.  W końcu skończyła i spojrzała na siebie krytycznie. Nie było źle. Musiała się przyzwyczaić do nowego look’u. Wyszła z łazienki po pół godzinie. Przed drzwiami stał już znudzony Jasiek, ale kiedy opuściła pomieszczenie stanął jak wryty.

- Matko, Ula jak ty wyglądasz?-  był w szoku.

- Co, aż tak źle?- przestraszyła się i spojrzała wylęknionymi oczami.

- Nie, źle  mnie zrozumiałaś. Wyglądasz ślicznie- zarumieniła się- połowa samców z Warszawy jest twoja- zaśmiał się. Mi wystarczy jeden- rozmarzyła się.

W pośpiechu zjadła śniadanie. Pożegnała się z rodziną i z walizką ciągniętą za sobą ruszyła na przystanek autobusowy.

W tym samym momencie w ogromnym domu panowała dyskusja:

- Nie chcę, żebyś jechał na tak długo- narzekała.

- Paula, mówiłem ci, to tylko trzy dni.

- Jedziesz sam?

- A co to za pytanie?- powoli tracił siły na kolejne sprzeczki.

- Normalne, odpowiedz mi- wzruszyła ramionami.

- Nie, jedzie ze mną Ula.

- Brzydula?- nie wierzyła własnym uszom- Dlaczego  ją zabierasz?

- Bo jest dyrektorem finansowym- odparł butnie- wcześniej była moja asystentką i najlepiej wie, jak mi pomóc w negocjacjach. Poza tym ona ustawiała negocjacje.

- Ona nas ośmieszy. Przestraszą się jej.

- Paula skończ!- krzyknął- Ula jedzie ze mną i koniec.

Czekał znudzony w swoim gabinecie i wypatrywał jej przez okno. Czyżby zrezygnowała? Bał się takiego obrotu spraw. Było już po dziesiątej, a jej dalej nie było. Umówili się o dziewiątej trzydzieści. Nie jedzie- w jego głowie kotłowały się myśli. Przynajmniej mogła zadzwonić, napisać, cokolwiek. Nagle drzwi otwarły się i z impetem weszła Ula. Oddychała nierównomiernie, tak jakby próbowała złapać powietrze. Przez jego głowę przeszły najgorsze myśli.

- Matko, Ula co się stało?- spytał zatrwożony. Dostrzegł jej makijaż. Spodobało mu się.  Jest ładna, tylko niepotrzebnie to ukrywa. Marek, stop!- ona jest tylko twoją przyjaciółką- zmitygował się w myślach.

- Przepraszam, że się spóźniłam- nerwowo się tłumaczyła- był wypadek na Marszałkowskiej i mój autobus stał w korkach.

- Przynajmniej tyle- odetchnął z ulgą- ale przecież mogłaś zadzwonić.

- Zapomniałam rano naładować baterię i telefon rozładował mi się.

- No trudno, co to jedziemy?

- Tak, możemy jechać- delikatnie uśmiechnęła się, jednak z tyłu głowy rosła myśl o niepokojącym przebiegu wyjazdu.

- Viola, zostajesz sama na posterunku. Pamiętaj, wszystkie ważne sprawy kieruj do Sebastiana. Mój ojciec jest w Szwajcarii, więc nie męczcie go. Jeżeli będziecie mieli z czymś problem, dzwońcie do mnie.

- Tak jest, szefie- teatralnie zasalutowała.

- No to my jedziemy. Cześć Viola- kiwnął głową w stronę blondynki.

- Pa Marek, pa Ula- odezwała się. Kiedy marek opuszczał sekretariat, Viola przybliżyła się do szatynki- wyglądasz w miarę ładnie- odparła szczerze- musisz częściej się malować- uśmiechnęła się.

- Dzięki Viola, do zobaczenia.

Jechali w ciszy. Nie przeszkadzało im to. Wystarczyła im obecność drugiej osoby. Marek zastanawiał się jak będzie wyglądał ich wyjazd. Ula zawiedziona, że Marek nie zauważył jej makijażu i zmęczona po bezsennej nocy, zrobiła sobie krótką drzemkę. Obudziła się, gdy wjeżdżali do Krakowa.