"Katusze" część 19

Wystrojonej choinki 

Wesolutkiej minki

Gorącego serduszka 

Pełniutkiego brzuszka 

Oraz opłatka białego 

Z rodziną łamanego.

Życzą Ula i Marek Dobrzańscy oraz Andziok 

UWAGA!

W OPOWIADANIU MOGĄ POJAWIĆ SIĘ TREŚCI DLA DOROSŁYCH.

ALKOHOL, SEKS, NARKOTYKI, WULGARYZMY, PRZEMOC

Usłyszał pukanie do drzwi. Zdjął fartuch i poszedł, aby wpuścić gościa do mieszkania. Przechodząc korytarzem, zatrzymał się na chwilę przy lustrze. Surowym spojrzeniem obrzucił swoje odbicie w lustrze. Poprawił trochę włosy, spryskał szyję drogimi perfumami i odpiął guzik koszuli. Popędziło go ponowne pukanie.

- Witaj kochanie. – Powiedział otworzywszy dębowe drzwi. – Wyglądasz bardzo pięknie i – zastanawiał się chwilę czy ten kompletne nie będzie niestosowny, ale ostatecznie postanowił zaryzykować – i bardzo seksownie.  – Nie czekając na jej reakcję, chwycił jej dłoń i wciągnął ją do środka. Zatrzasnął za nią drzwi i przyciągnął ją do siebie. Gwałtownie wpił się w jej intensywnie czerwone wargi.

- Ty też wyglądasz bardzo – zamyśliła się nad odpowiednim przymiotnikiem - pociągająco. – Odwzajemniła komplement, gdy oderwali się od siebie. Słysząc jej słowa, uśmiechnął się z satysfakcją.

- Kochanie, zapraszam na kolację. – Powiedział z dumą. – Bardzo dawno nic nie gotowałem i chyba wyszedłem z wprawy, ale mam nadzieję, że będzie ci smakowało.

Pomógł jej usiąść, a później poszedł do kuchni po potrawę. Po chwili wrócił do niej ubrany w fartuch i  z grubymi kuchennymi rękawicami na dłoniach, w których trzymał naczynie żaroodporne.

- Na jego widok roześmiała się perliście. – Wyglądasz jak rasowy kur domowy. – Posłał jej mordercze spojrzenie, a następnie sam się roześmiał.

- Dla ciebie wszystko. – Powiedział z miłością. – Wina? – Sugestywnie spojrzał na butelkę stojącą na stole.

- Z chęcią. – Odparła. Marek zajął miejsce naprzeciw niej i zaczęli konsumować lasagne. – Muszę przyznać, że nie doceniałam cię. To jest obłędne. – Wypiął dumnie pierś.

- Cieszę się, że ci smakuje – Obdarzył ją zniewalającym uśmiechem. – Bardzo się starałem. – Chwyciła w dłoń swój kieliszek z winem, podeszła do niego, ujęła jego dłoń i pociągnęła w kierunku sofy. Gdy usiedli, wtuliła się w  niego. Chłonęła go wszystkimi zmysłami. Uwielbiała te chwile, gdy w milczeniu siedzieli wtuleni w siebie, każdy zatopiony we własnych myślach. Marek był szczęśliwy, że ma u swego boku kobietę, którą kocha. Przerwawszy dywagacje, obrzucił Ulę pożądliwym spojrzeniem. Nie patrzyła na niego. Beznamiętnie patrzyła przed siebie. Chwilę obserwował jej piękny profil, a następnie zaczął muskać ustami jej szyję, czym wyrwał ją z letargu. Nie mógł się powstrzymać. Jego pieszczota była coraz intensywniejsza. Poddawała się mu. Wplotła dłonie w jego ciemne włosy i przymknęła oczy. Naparł na nią swoim ciałem, powodując, że położyła się na sofie. Jego usta zaczęły błądzić po jej dekolcie. Był bardzo pobudzony.  Podwinął jej sukienkę i zaczął gładzić jej uda. Nagle poderwał się.

- Nie mogę pozwolić, aby to stało się tutaj. – Wyjaśnił widząc jej zaskoczone i pytające spojrzenie. Nie czekając na jej reakcję, chwycił ją na ręce i ruszył do sypialni. Postawił ją przy łóżku. Odwrócił ją do siebie tyłem. Powoli odpinał suwak jej sukienki, całując przy tym jej plecy. Gdy zobaczył ją w samej, koronkowej bieliźnie, zachłysnął się powietrzem. Jej ciało było idealne. Szybko odnalazł zapięcie stanika i uwolnił jej piersi. Położył ją na materacu i zajął się jej biustem. Pieścił że żarliwie. Całował, ugniatał i delikatnie przygryzał sutki, czym spowodował, że jaj ciało przeszedł dreszcz. Ściągnął z niej ostatni skrawek materiału. Leżała przed nim naga. Ustami wpił się w jej kobiecość, aż krzyknęła. Odpływała. Odepchnęła go, a następnie usiadła na nim okrakiem. Rozpinała guziki jego koszuli, pieszcząc przy tym ustami i dłońmi jego tors. Szybko rozpięła zapięcie paska i pozbawiła go spodni. Pieściła jego naprężoną męskość przez bokserki. Mruczał z zadowolenia. Chwilę później pozbawiła go tej części garderoby. Do rąk dołączyła usta. Gwałtownie zaczerpnął powietrza. Gdy nie mógł już wytrzymać jej pieszczot, odwrócił ją tak, że znalazła się pod nim. Wpił się w jej usta i połączył ich powoli. Delektowali się tą chwilą. Nie chciał nic przyspieszać. Wykonywał powolne pchnięcia, powoli prowadząc ich do apogeum uniesienia. Gdy poczuła pierwsze błogie skurcze, wykrzyczała jego imię. Chwilę po niej i on doszedł. Spocony opadł na nią. Nie wychodząc z niej, wtulił głowę w zagłębienie jej szyi.

- Kocham cię. – Usłyszał jej cichy szept. Tak bardzo pragnął to usłyszeć. Podniósł głowę i spojrzał w jej oczy. Zobaczył w nich miłość i uwielbienie.

- Ja ciebie też bardzo, bardzo kocham Ula – odpowiedział jej podobnym wyzwaniem i wpił się w jej usta. – Nie dam ci dzisiaj spać – roześmiała się z jego zapewnienia.

- Trzymam pana za słowo, panie Dobrzański – odpowiedziała filuternie.

Następnego dnia, obudzili się bardzo późno. Zbliżała się pora obiadowa. Dobrzański dotrzymał słowa i długo nie pozwolił jej zasnąć. Gdy tylko otworzyła oczy, poczuła na swoich ustach, usta ukochanego.

- Dzień dobry kochanie – wymruczał jej do ucha seksownym głosem. – Jak się spało?

- Hej, krótko ale wspaniale, – obdarzyła go promiennym uśmiechem i ciszej dodała – bo z tobą.

- Może powtórzymy wczorajszy wieczór – złożył pocałunek na jej obojczyku – i noc – musnął ustami jej nagą pierś.

- O nie mój drogi – szczelnie zakryła się kołdrą. – Jesteś niewyżytym samcem – spojrzał na nią z miną pięciolatka, któremu zabrano ulubioną zabawkę.

- Mając taką cudowną kobietę w swoim łóżku, nie potrafię utrzymać rąk przy sobie – pokręciła przecząco głową ze śmiechem. – Jesteś jedyną kobietą przy której tracę zmysły – wyznał poważnie. – Wciąż chcę więcej i więcej.

- Więcej będzie wieczorem – obiecała i wyskoczyła z łóżka. Stojąc przy drzwiach zapytała – to może teraz wspólna kąpiel? – Uśmiechnął się promiennie i gdy wstał z łóżka, chwycił ją na ręce, i powędrował w kierunku łazienki.

Cała rodzina Cieplaków konsumowała obiad, gdy ciszę panującą w kuchni przerwało pukanie do drzwi.

- Kogo tam niesie? – Mruknął pod nosem Józef i poszedł otworzyć drzwi.

- Dzień dobry – za drzwiami zobaczył dwóch policjantów –funkcjonariusz Robert Kowalik i  - wskazał na policjanta stojącego obok – Konrad Bielicki – przedstawił ich. Zastaliśmy Bartłomieja Cieplaka?

- Tak, - odsunął się, umożliwiając im przejście – proszę wejdźcie – zaprosił ich do środka. – Tu do kuchni – wskazał drogę.

- Dzień dobry, pan Bartłomiej Cieplak? – Upewnił się funkcjonariusz.

- Tak – na twarzy najstarszego syna Cieplaków, malowało się przerażenie.

- Jest pan podejrzany o pobicie niejakiego Witolda Berga  oraz o kradzież samochodów i przemyt niedozwolonych substancji psychoaktywnych – Bartek usłyszawszy zarzuty, zbladł. -  Pójdzie pan z nami.

- Ale jak to? – Poderwała się z miejsca Janina. – Mój Bartuś to takie dobre dziecko – zapewniała gorliwie. – On na pewno nic złego nie zrobił. Pewnie ktoś go wrobił. – Policjant pokręcił tylko z dezaprobata głową i chwyciwszy ręce mężczyzny, zakuł go w kajdanki. – Niech go pan zostawi! – Wrzasnęła matka i rzuciła się na nich z pięściami.

- Janinko – odciągnął ją Józef – uspokój się – powiedział despotycznie.

- Ja muszę ratować moje dziecko – odpowiedziała patrząc mu w oczy ze wściekłością. – Nie będę się temu bezczynnie przyglądać!

- Proszę się opanować – pohamował jej zapędy mundurowy. – Chce zostać pani oskarżona o naruszenie nietykalności cielesnej funkcjonariusza wykonującego czynności służbowe? – Usłyszawszy to ostrzeżenie, opanowała się. – Do widzenia. – Pożegnali się i zabrali Bartka.  

- Nie martw się Janinko, znajdziemy dla niego najlepszego adwokata – zapewnił senior. – Wyciągniemy go z tego – zapewnił.

Ciężko było mu rozstawać się z  nią na te kilka godzin, kiedy musieli iść do pracy. Postanowił wyciągną swoją ukochaną na lunch. Każdy powód był dobry, aby się z nią spotkać. Tego dnia, nie miał dużo do zrobienia. Gdy już uporał się ze wszystkimi najważniejszymi sprawami, wsiadł w samochód i pojechał do jej kancelarii. Nie powiedział jej, że przyjedzie. Chciał zrobić jej niespodziankę. Wszedłszy do recepcji, zobaczył wrogo nastawioną w stosunku do niego, sekretarkę oraz właściciela kancelarii.

- Dzień dobry – przywitał się z nimi. – Zastałem może Ulę?

- Witam panie Marku – powiedział z uśmiechem na ustach starszy mężczyzna. – Niedługo powinna wrócić z sądu, zaczekaj u niej w gabinecie – wskazał na odpowiednie drzwi. – Renatko, zrób panu Markowi kawy – zwrócił się do recepcjonistki. Wszedłszy do środka, rozsiadł się na brązowej, skórzanej kanapie. Po chwili, blondynka przyniosła mu kawę.

- W co ty grasz? – Zapytała stawiając przed nim filiżankę.

- Nie rozumiem o czym mówisz – patrzył na nią zdezorientowany.

- Proszę cię – zaśmiała się drwiąco. – Namieszałeś jej w głowie – powiedziała oskarżycielsko. - Czego od niej chcesz? – Nie ustępowała.

- Myślę, że nie powinno cię to interesować – odpowiedział ostro. Ta kobieta działa mu na nerwy. Cały czas wtrącała się i chciała wchodzić między nich. – Jesteśmy razem i nic ci do tego.

- Ona jest moją przyjaciółką, jeśli ją skrzywdzisz to pożałujesz tego.

- Marek, - powiedziała radośnie Ula, która weszła właśnie do pomieszczenia – co ty tu robisz? – Prezes podniósł się z miejsca, podszedłszy do niej, objął ją w pasie i musnął jej usta.

- Przyszedłem wyciągnąć cię na lunch – wyszeptał jej do ucha, a następnie subtelnie musnął ustami jej szyję.