"Siła marzeń" część 5

Siedziała w swoim gabinecie i rozmyślała. Nie mogła znaleźć w sobie siły, by pójść do Marka i oznajmić mu, że odchodzi. Chciała to jak najbardziej odwlec w czasie. Pierwszy raz zdarzyło jej się, że przez ponad trzy godziny pracy nic nie robiła. Na biurku leżały nieuzupełnione raporty. Nie miała głowy do tego. Zbierała siły na spotkanie z Markiem, ale nie mogła stanąć z nim oko w oko. Po prostu bała się. Śmieszne- dwudziestosześciolatka bała się rozmowy…

 

„Zanurz się w niepowtarzalnej atmosferze balijskiego SPA. Otul się zmysłową wonią kwiatów, ziół i olejków eterycznych. Poczuj kojący dotyk terapeutów z wyspy Bali. Odkryj siłę naturalnego piękna i orientalnej pielęgnacji. Zaznaj poczucia wyjątkowości i absolutnego luksusu…” Ulotka wyglądała bardzo obiecująco. Zastanawiał się  co zrobić. Wiedział, że Ulka będzie miała opory napisać sfałszowany raport. Mimo, że Ula została dyrektorem dalej musiał nad nią „pracować”. Wiedział, że jest najbardziej uczciwą osobą, jaką znał. Na razie wykonał tylko pierwszą część planu. Została mu najtrudniejsza część- namówić Ulkę na sfabrykowanie dokumentów. W końcu podjął decyzję- nie idzie na łatwiznę!

Krążyła w sekretariacie koło jego gabinetu. W duchu cieszyła się, że na posterunku nie ma Violetty. Na pewno nie odpuściłaby sobie uszczypliwych komentarzy. Chciała przełożyć tę rozmowę na później, ale wiedziała, że im później, tym będzie dla niej gorzej. Chwyciła za klamkę i odetchnęła głęboko. Już miała przekręcił gałkę, ale nagle drzwi się otworzyły. Zobaczyła w nich Marka i jego uśmiech. Nagle świat zrobił się niewyraźny…

- Co się stało?- ocknęła się na białej sofie.

- Zemdlałaś- odparł rzeczowo- Zdarzało ci się to już?

- Nie, dzisiaj pierwszy raz-  mówiła niewyraźnie- pewnie z przemęczenia.

- Też tak myślę- przytaknął- to nawet dobrze się składa- zamyślił się.

- Dobrze się składa? Że zemdlałam?- nie rozumiała jego słów.

- Nie, nie- zaprzeczył- Mi chodziło o propozycję jaką mam dla ciebie- delikatny uśmiech wypełzł na jego przystojnej twarzy.

- Marek, mów o co chodzi?-jęknęła. W odpowiedzi podał jej ulotkę.

- Farmona Spa, Kraków.  Brzmi bardzo obiecująco, ale co to jest?

- Musimy pojechać na trzy dni do Krakowa. Mamy tam spotkanie z firmą odzieżową „Redmot” Będziemy układać deal.

- Marek, ale po co tam ja?- wytrzeszczyła oczy.

- Ula, przecież jesteś dyrektorem finansowym. We czwartek wyjeżdżamy- zdecydował. Nie oponowała. Delikatnie uśmiechnęła się- A ty miałaś jakąś sprawę do mnie?

- Ja?- zdziwiła się.

- No przecież szłaś do mnie- roześmiał się.

- Zapomniałam.

Wracała do domu i nie wiedziała co powie ojcu. Była pewna, że nie będzie zadowolony z obrotu spraw. Zresztą sama nie była z siebie zadowolona. Miała uciąć tę sprawę a pakuje się w jeszcze większe kłopoty.

-Hej tatko, już wróciłam- krzyknęła z przedpokoju.

- I jak córcia?- przeszedł do konkretów.

- We czwartek po pracy wyjeżdżam na trzy dni do Krakowa. Sprawy biznesowe- spojrzał na nią pobłażliwie. Czuł, że pomiędzy córką, a Dobrzańskim jest coś więcej niż tylko praca.

- Ula, przecież miałaś się zwolnić.

- Wiem tato- odparła z zrezygnowaniem- ale ja nie potrafię się tak po prostu zwolnić. Nie wytrzymałabym długo bez dziewczyn- tłumaczyła się.

- No dobrze, a co zrobisz z tym raportem?- dociekał.

- Nie wiem, naprawdę nie wiem- rozpłakała się w ramionach Józefa.