"Prawda Cię Wyzwoli" część 10

UWAGA!

W OPOWIADANIU MOGĄ POJAWIĆ SIĘ TREŚCI DLA DOROSŁYCH.

ALKOHOL, SEKS, NARKOTYKI, WULGARYZMY, PRZEMOC

Wszedł do ich wspólnego pokoju. Zobaczył że śpi, chciał pocałować ją w policzek. Podszedłszy do ukochanej zobaczył że cała poduszka jest mokra, oznaczało to że płakała. Bardzo chciała mieć dom, męża, dzieci, dobrą pracę. A teraz jej macierzyństwo jest pod dużym znakiem zapytania. Tak bardzo chciał jej pomóc, ale niestety w żaden sposób nie mógł tego zrobić. Położył się na łóżku obok niej i mocno ją przytulił. Obudziła się na chwilę.

- Zawsze w twoich ramionach czuję się bezpiecznie. – Powiedziała zaspana i na powrót zasnęła, pocałował ją w skroń i również zasnął. Rano obudziło go pukanie do drzwi, po zaproszeniu do pokoju weszła gospodyni informując że śniadanie jest już podane w ogrodzie. Marek obudził Ulę, pomógł jej wykonać poranną toaletę i zeszli do ogrodu na posiłek. W południe przywieźli wózek inwalidzki dla Uli. Starała się być twarda i grać że wszystko jest dobrze, ale Marek doskonale wiedział że nic nie jest ok i że jest w totalnej rozsypce. Gdy zostali sami postanowił z nią porozmawiać.

- Jesteś świetną aktorką.- Spojrzała na niego pytająco - Gdybym Cię nie znał, naprawdę bym pomyślał że jest ok, ale wiem że tak nie jest.  

- Staram się myśleć pozytywnie, użalanie się nad sobą nic nie da. Jedyne co trzyma mnie przy życiu, jest to, że nic Ci nie jest i jesteś ze mną.

- Kochanie, jestem i zawsze będę. Jeszcze wszystko się ułoży.

- Nie powiedziałeś mi jak zareagowali twoi rodzice na to że być może nie będę mogła zajść w ciążę?

- Moi rodzice bardzo chcieli mieć wnuka albo wnuczkę, ale to rozumieją. A poza tym kiedyś, taka najpiękniejsza brunetka jaką znam, powiedziała mi, że jeśli się czegoś bardzo chce, to wszystko jest możliwe.

- Musisz mi przedstawić tą piękną brunetkę, która wpadła w oko mojemu facetowi. – kokietowała go.

- Ula, a może pozwolisz poznać mi tę brunetkę w sferze intymnej? – Zaśmiał się

- No dobrze. – westchnęła, Marek szybko do niej podszedł i porwał ją na ręce. Korzystając z nieobecności rodziców, po chwili znajdowali już się w gabinecie ojca. Dobrzański położył ukochaną na stole do bilard ‘a. Całował jej piersi, były nie za duże, a również nie za małe. Po prostu idealne. Postanowił zejść niżej, docierając aż do pępka. Ugryzł ją delikatnie w biodro, po całym jej ciele przeszedł dreszcz. Jedną dłoń w jego włosy, a drugą drażniła jego kark i barki. Poczuła gorące powietrz otaczające jej podbrzusze, była już rozpalona do granic możliwości. Poprosiła, aby jej już nie torturował i wszedł w nią. Wypełnił jej prośbę, połączył ich w jedność delikatnie, aby nie sprawić jej bólu. Cały czas bał się, że ta niebywała przyjemność może zaszkodzić jej zdrowiu. Pędzili do spełnienia, gdy byli już na szczycie uniesienia, usłyszeli że do domu wrócili rodzice. Szybko ubrał ukochaną i siebie. Wyniósł ją z gabinetu drugimi drzwiami, aby rodzice ich nie zauważyli. Usiedli w salonie i udawali że czytają książkę. Rodzice weszli do salonu, niczego dziwnego by nie zauważyli, gdyby nie to że Marek czytał ją do góry nogami.

- Marek? Jak ty czytasz tę książkę? – zauważyła Dobrzańska, na co Ula wybucha śmiechem.

- To japońska metoda poprawiająca koncentrację – wymyślił na poczekaniu. Matka popatrzyła na niego z politowaniem i razem z Krzysztofem przeszli do kuchni.

- Japońska metoda poprawiająca koncentrację? – Spytała Ula.

- No ty skończyłaś kurs kaligrafii w ambasadzie Japonii , to ja mogę stosować japońskie metody na poprawę koncentracji. – Mówił zmysłowym głosem.

- A co Cię tak dekoncentruje? – podjęła flirt.

- Nie co, tylko kto? – Popatrzył na nią wymownie. –Ty kochanie, ty. – Porwał ją na ręce, zaniósł ją do sypialni i znów kochali się do utraty tchu.

Następnego dnia postanowił jechać do firmy chociaż na chwilkę i pomóc ojcu, który właśnie odwalał za niego całą robotę. Krzysztof doskonale rozumiał, że Ula potrzebuje teraz wsparcia, które miała w Marku, a poza tym nie miał nic do roboty w domu i chciał zająć się czymś pożytecznym. Wszedł do swojego gabinetu, pracował nad raportem i przeglądał zestawienia. Firma była w doskonałej kondycji. Przynajmniej tu jest spokój – pomyślał. Bardzo zadowoliły go zyski, wiedział że cała załoga FD bardzo przyczyniła się do tego stanu rzeczy, traktowali tą firmę jak swoją własną. Postanowił rozważyć aspekt podwyżek dla pracowników. Jego pracę przerwało pukanie do gabinetu. Do środka wszedł Sebastian.

- Cześć stary, masz dzisiaj czas?

- Cześć, no mam a co jest?

- Może wyskoczymy do klubu, chcę pogadać żadnych dziewczyn. – Pośpieszył z wyjaśnieniami widząc spojrzenie Dobrzańskiego, którego nie powstydziłby się zawodowy morderca.

-  Na pewno? – Wolał się upewnić.

- No jasne, to o 20⁰⁰ przed wejściem, nara.

- Nara.

***

- Kochanie mogę dzisiaj iść do klubu z Sebą? Nie będzie żadnych dziewczyn.

- No przecież Ci nie zabronię – zaśmiała się – a poza tym ufam Ci, pamiętaj o tym.

***

Siedzieli przy stoliku, gadali o mało istotnych sprawach. Sączyli powoli piwo, gdy do ich stolika dosiadły się najbardziej wyzwolone modelki z FD.

- Dzięki Sebulku za zaproszenie.

- Mareczku może zatańczymy – odezwała się jedna z modelek – czy wolisz od razu iść do hotelu?

PS: Następną część PCW przewiduję dopiero na 24.12 (Wigilia), planuję zrobić wam prezent i dodać seryjnie :D Liczę na komentarze, dają weny... Pozdrawiam. Ula i Marek Dobrzańscy