"Katusze" część 21

UWAGA!

W OPOWIADANIU MOGĄ POJAWIĆ SIĘ TREŚCI DLA DOROSŁYCH.

ALKOHOL, SEKS, NARKOTYKI, WULGARYZMY, PRZEMOC

- Cześć Renata, - powiedziała wchodząc do kancelarii – możesz mi odnaleźć Witolda Berga? – zapytała.

- Jasne, - gdy Schultz ruszyła w stronę swojego gabinetu, sekretarka zatrzymała ją. Widziała, że przyjaciółka nie jest w najlepszym nastroju – coś się stało? Nie wyglądasz dobrze – lustrowała ją uważnie.

- Proszę cię – powiedział zrezygnowana i machnęła ręką. - Nie mam teraz nastroju na pogaduszki – Renata znów ją zatrzymała.

- Co się dzieje? – zapytała zaniepokojona. Po chwili dodała – to przez Marka? – Nie czekając na odpowiedz, z jej ust padło kolejne pytanie – zdradził cię? – Na prawniczkę podziałało to jak płachta na byka. Ze wściekłością spojrzała na sekretarkę.

- Nie, nie zdradził mnie – powiedziała dosadnie. - Chce dziecka – rzuciła i szybkim krokiem ruszyła do gabinetu. Zatrzasnęła za sobą drzwi z hukiem.

- Stary, co ty taki zmarnowany? – zapytał Sebastian natknąwszy się na przyjaciela.

- Możemy pogadać? – patrzył na niego smutno.

- Co to w ogóle za pytanie? – obruszył się dyrektor. – Jestem twoim przyjacielem. – Gdy weszli do biura Olszańskiego, zapytał – co się dzieje?

- Dobrzański chwilę zbierał się w sobie – powiedziałem Uli, że chcę mieć z nią  dziecko – uśmiechnął się delikatnie na wspomnienie ukochanej – ale, -westchnął – ale odmówiła. Nie chce mieć ze mną bobasa – rzekł gorzko spoglądając na przyjaciela.

- Żartujesz prawda? – zapytał śmiejąc się. Widząc poważne spojrzenie Marka, opanował się – ty nie żartujesz – prezes pokręcił z dezaprobatą głową. – Jak mogłeś jej zaproponować coś takiego? Przecież wy jesteście ze sobą od kilku tygodni! – grzmiał. – Wcale jej się nie dziwię.

- Ale ja ją naprawdę kocham i chcę mieć z nią dzieci – powiedział rozmarzony, wyobrażając sobie Ulę z brzuszkiem ciążowym.

- Marek, ale was nic nie łączy – widząc gromiące spojrzenie przyjaciela, sprostał szybko, - to znaczy, chodziło mi, że nie jesteście małżeństwem. Ba! Ona nawet nie jest twoją narzeczoną.

- To takie ważne? – Sebastian wywrócił oczyma. – Chyba ważniejsze jest to, że się kochamy i że jesteśmy ze sobą szczęśliwi.

- A może ona boi się, że odwidzi ci się bycie tatusiem i zostawisz ją samą – Olszański dał Dobrzańskiemu do myślenia. – Jej matka samotnie ją wychowywała i Ula pewnie nie chce być samotną matką.

- Masz rację, opowiadała mi swoją historię – pacnął się w czoło. – Jak mogłem o tym nie pomyśleć? – wyrzucał sobie. – Oświadczę się jej – poderwał się z miejsca.

- Marek! – zawołał za nim Sebastian. – Zaczekaj – zatrzymał go. Marek ponownie zajął miejsce na krześle i spojrzał na niego wyczekująco. – Jesteś pewny swojej decyzji? – upewnił się. – Jesteś pewny, że tylko z nią chcesz spędzić resztę życia? W miłości i wierności – zaakcentował ostatnie słowo.

- Jestem tego pewniejszy, niż czegokolwiek innego – odpowiedział pewnie, patrząc mu prosto w oczy.

- Cieszę się, ze traktujesz to tak poważnie – powiedział z uśmiechem na ustach. – Poczekaj trochę z tymi oświadczynami. Widząc pytające spojrzenie bruneta wyjaśnił – chyba nie chcesz, aby pomyślała, że oświadczasz się jej tylko dlatego, żeby zgodziła się na dziecko?

- Dzięki – powiedział uśmiechając się do kadrowego – dzięki, że mi to wyjaśniłeś. W tym natłoku spraw nie pomyślałem o oświadczynach. Bardzo ją kocham i zrobiłbym dla niej wszystko. Nawet mógłbym oddać za nią życie.

-  Marek to widać jak ją kochasz. Cieszę się, że udało ci się ją odzyskać i że jesteś szczęśliwy.

- Ula, - powiedziała wszedłszy do gabinetu Uli – tu masz wszystkie dane pana Berga. Telefon, adres i tak dalej – podała jej kartkę.

- Jak myślisz, dużym świństwem byłoby, gdybym wystąpiła przeciwko synowi mojego ojca? – Widząc pytające spojrzenie kobiety, wyjaśniała – kilka dni temu, był tu mój ojciec. Jego syn oskarżony jest o przemyt narkotyków, kradzieże i pobicie tego Berga.

- Chcesz być adwokatem Berga? – zapytała z niedowierzaniem. – Ula to nieetyczne!

- Masz rację, - rzekła przyznając jej rację – ja nie mogę, ale Agnieszka dlaczego nie?  - zebrawszy dokumenty, poszła do gabinetu swojej koleżanki z pracy i poprosiła ją, aby skontaktowała się z poszkodowanym i zaproponowała mu swoje usługi prawnicze. Ku uciesze Uli, Berg wstępnie zgodził się. To była jej mała zemsta. Późnym popołudniem wybrała numer Cieplaka.

- Dzień dobry, przemyślałam sprawę i niestety muszę odmówić. Nie jestem w stanie bronić pańskiego syna.

- Dzień dobry. Miałem nadzieję, że podejmiesz się tego w końcu jesteś moją – w tym momencie usłyszała, w tle usłyszała głos kobiety – Józek z kim rozmawiasz? – Usłyszała jeszcze odpowiedź Cieplaka, znów zabolało – z nikim, wydzwania jakieś natrętne babsko i wciska mi garnki. – Usłyszała dźwięk zakończonego połączenia. Ze łzami w oczach rzuciła telefon na biurko i ukryła twarz w dłoniach. Tak zastał ją Marek.

- Kochanie? – podszedłszy do niej, przytulił mocno – co się stało? – gdy spojrzała na niego swoimi załzawionymi oczyma, przeszedł go dreszcz.

- To tylko mój ojciec – uśmiechnęła się blado, - powinnam już się przyzwyczaić – musnął ustami jej skroń. Nienawidził gdy jego ukochana była smutna, gdy cierpiała przez kogoś. Chyba nigdy sobie nie wybaczy tego, jak ją potraktował. Chciał, aby zawsze była szczęśliwa.

- Uleńko, nie myśl o nim – prosił. – On nie jest warty twych łez – chwycił jej podbródek – no już, uśmiechnij się – uśmiechnęła się do niego delikatnie, a on odwzajemniwszy uśmiech, następnie wpił się w jej malinowe wargi. Oderwawszy się od niej, chwycił jej dłoń – chodź do domu. Przygotowałem ucztę bogów – powiedział bez krzty skromności śmiejąc się radośnie.

Nie kłamał. Wszystko co przygotował, było wyborne. Nie podejrzewała go o takie talenty kulinarne. Myślała, że on jada tylko w najekskluzywniejszych restauracjach. Po skończonym posiłku wzięli wspólny prysznic i położyli się do łóżka.

- Zamieszkajmy razem – szepnął patrząc jej głęboko w oczy. – Chcę być z tobą na co dzień, a nie tylko bywać ze sobą – przekonywał ją. – Chcę zasypiać i budzić się przy tobie.

- Pomyślę o tym – musnęła jego usta. – Muszę przyznać, że to kusząca propozycja. Chyba każda kobieta chciałaby mieszkać z takim przystojniakiem – kokietowała go.

- Każdy facet chciałby mieszkać z taką kobietą jak ty – odpowiedział. – Bardzo cię pragnę, – wyszeptał – pozwolisz się kochać? – W odpowiedzi, na podbrzuszu, poczuł jej dłoń, która wsunęła się pod bieliznę. Jego ciało zareagowało natychmiast. Zdjął z niej koszulę nocną, a następnie zaczął żarliwie muskać jej wargi. Z nabożną czcią pieścił jej ponętne ciało. Gdy byli gotowi połączył ich w jedność. Początkowo, jego ruchy były bardzo powolne, ospałe i płytkie. W pewnym momencie, gwałtownie wsunął się w nią do samego końca, aż krzyknęła. Od teraz, jego pchnięcia były mocne, zdecydowane i szybkie. Kochał ją jak niewyżyty samiec. Wykonując kolejne pchnięcia, nie zaprzestawał pieścić jej ciała. Całował każdy jego zakamarek. Wiła się pod nim i jęczała rozkosznie, doprowadzając go tym do obłędu. Doszli niemal równocześnie. Czuła w sobie jego pulsującą męskość.

- Kocham cię – wyszeptał jej do ucha i mocno przytulił. Zasnęli w pozycji na łyżeczkę.

- O czym chcieliście porozmawiać? – Zapytał Marek, zajmując miejsce wraz z Ulą przy stoliku.

- Mamy do was prośbę – Sebastian uśmiechnął się tajemniczo.

- Chcę abyście dali nam alibi w kościele – wykrzyknęła entuzjastycznie Violetta.

- Że co? – Ula wlepiła w kobietę swoje zdezorientowane spojrzenie. Nie miała pojęcia o co jej chodzi.

- Chcemy abyście zostali naszymi świadkami – wyjaśnił Sebastian śmiejąc się.

- No a co ja powiedziałam? – powiedziała butnie blondynka patrząc na narzeczonego. – Przecież świadek daje alibi. – Przyłożyła dłoń do zatok i zamknęła oczy – zapomniałabym – wyrzuciła sobie. – Ale to przez Sebulka, on mnie dekolonizuje – obrzuciła narzeczonego ostatnim złowrogim spojrzeniem i zwróciła się do Uli - wymyśliłam sobie, że zrobię cały orszak ślubny i wszyscy będą ubrani na niebiesko, albo nie, na różowo! – Zaczęła zamęczać ich swoimi pomysłami wagi kosmonautów.

Nie wierzyła mężowi. Widziała, że coś przed nią ukrywa. Postanowiła to sprawdzić, dlatego, gdy Józef był w swojej szopie, chwyciła jego telefon i spisała numer z którym rozmawiał, kiedy go ostatnio przyłapała. Postanowiła później  sprawdzić ten ciąg cyfr w tym całym internecie. Może coś uda jej się znaleźć?