"Siła marzeń" część 9

Niespodzianka!!!- miało być jutro.
Dziękuję Wszystkim Za Miłe Słowa Pod Ostatnią Częścią!!!

Obiecuję- Już Nie Będę Marudzić :D

Zapraszam na kolejną część.

Po jego wyznaniu poczuła, że teraz jest naprawdę szczęśliwa.

- Śpij już- pocałował ją w skroń i objął ramieniem. Wtuliła się w niego jak kotka. Po chwili słyszał już jej równomierny oddech. On nie mógł spać. Myślał o sytuacji w jakiej się znalazł. Jego sprawa była lekko mówiąc zagmatwana. Za kilka tygodni bierze ślub z Pauliną, a teraz uzmysłowił sobie, że jej nie kocha. Był tylko z nią, ponieważ było mu wygodniej. To przywiązanie, nic więcej. Chciał zakończyć ten związek, ale bał się reakcji rodziców. Byli zżyci z panną Febo, zwłaszcza jego matka. Popatrzył na śpiącą Ulę i objął ją mocniej.  Teraz to nieistotne, najważniejsze, że przy sobie mam najpiękniejszą kobietę.

Ostatni dzień spędzili razem. Korzystali ze wszystkich zabiegów w Spa. Byli wypoczęci i zrelaksowani. Spokojnie mogli wrócić do Warszawy.

- Hej tatko- zawołała, kiedy przekroczyła próg rodzinnego domu.

- Witaj Ula, wchodź szybko, właśnie podaję obiad.

- Ulaaaa- zapiszczała Betti i pobiegła na korytarz. Widząc siostrę stanęła jak wryta.- o mamusiu, Ulcia jaka ty jesteś piękna- wróciła do kuchni- tato, Ula jest księżniczką.

- Oj Beatko, nie przesadzaj- zaśmiała się Ula wchodząc do pomieszczenia.

- Wcale nie przesadza. Pięknie wyglądasz córeczko- mówił zachwycony- bardzo przypominasz mamę- uronił jedną łzę.

- Kocham cię tato- przytuliła się do ojca.

- Ej, ja też chcę- zawołała Beatka.

- No pewnie, chodź mała- zaśmiali się.

- Ja już nie jestem mała- oburzyła się.

- Witam wszystkich- usłyszeli głos Maćka- ale tu piękne pachnie. Mogę dołączyć?

- Niestety, ale mojej porcji już nie dostaniesz- wykrzyczała do przyjaciela, który był jeszcze w korytarzu.

- Czemu ja nie wiem, że wróciłaś?- wychylił się zza drzwi- Przepraszam, kim pani jest?

- Dziewczyną, którą znasz od pieluch, wspinaliśmy razem po drzewach, chodziliśmy do tej samej klasy w podstawówce, liceum i wspólnie skończyliśmy studia- wyliczała.

- Ulka, jesteś cudowna, piękna…i niesamowicie seksowna- dodał ciszej, na co zarumieniła się- gdybym nie był twoim przyjacielem, zakochałbym się w tobie- pokraśniała jeszcze bardziej.

- Maciek, nie wydurniaj się. Też się cieszę, że cię widzę.

- Wróciłeś wreszcie.

- Paula, proszę cię. Przecież wiesz, że byłem w Krakowie w sprawach biznesowych- miał jej dość.

- I jak poszło?- zapytała od niechcenia leżąc pod kołdrą i patrząc z uwagą na swoje paznokcie.

- Wyśmienicie- Czy to cię w ogóle obchodzi? Miał na końcu języka, ale nie chciał rozpoczynać kłótni.

- Ile przeleciałeś studentek z Krakowa?-  spojrzała mu prowokująco w oczy.

- Stanowczo za mało- rzucił krawat na sofę- Idę pod prysznic- skierował się do łazienki i trzasnął drzwiami. Zrozumiała, że przesadziła.

- Cześć Ula- szepnął do słuchawki.

- Marek, dlaczego mówisz tak cicho?- ona też odruchowo szeptała. Nie odpowiedział.  Ah tak, Paulina! Zapomniałam o jej istnieniu.- posmutniała.

- Co robisz?

- Właśnie się położyłam. Mam zamiar iść spać, ale ktoś mi przeszkadza- zaśmiała się.

- A w co jesteś ubrana?

- A gdybym powiedziała, że nic?- prowokowała.

- Nie uwierzyłbym- pobudziła go. Zauważył w lustrze jak rozszerzają się jego źrenice.

- Błękitną koszulę nocną- odparła.

- Muszę kończyć- szybko odpowiedział.

- Dlaczego?- zdziwiła się- Dzwonisz do mnie, myślałam, że masz do mnie jakąś sprawę.

- Bo miałem, ale jak wyobrażę sobie jak wyglądasz w tej koszuli- przerwał i westchnął- Jesteś w tym cholernie seksowna i żeby się nie męczyć muszę skończyć rozmowę- roześmiała się uroczo.

- Marek- jęknęła- jesteś niereformowalny- usłyszała sygnał zerwanego połączenia. Po chwili przyszedł do niej wiadomość sms: Zdzwoniłem z zamiarem powiedzenia Ci, że możesz przyjść jutro do pracy później. Należy Ci się. Kocham Cię!

- I tak przyjdę normalnie- powiedziała do siebie. Kiedy czytała ostatnie słowa, na jej sercu zrobiło się cieplej. Znowu usłyszała dźwięk przychodzącej wiadomości: To jest polecenie służbowe! Musisz przyjść później.

Czyta w moich myślach! To normalne???- uśmiechnęła się do swoich myśli i odpłynęła do krainy Morfeusza.

Weszła do gabinetu prezesa. Nie było właściciela pomieszczenia, a ona potrzebowała ważnych dokumentów. Zadzwoniła do Marka, ale nie odbierał. Usiadła na białej sofie i założyła nogę na nogę. Zadzwoniła jeszcze raz, ale po chwili przypomniała sobie, że Dobrzański ma spotkanie na mieście. To przez to nie odbiera. Wiedziała, że meeting długo potrwa, więc usiadła przy biurku i zaczęła przeszukiwać blat. Zajrzała do kalendarza, jednak nic tam nie było. Otworzyła jedną szufladę, przejrzała ją, ale nie było raportu, którego szukała. Otworzyła drugą i usiadła w bezruchu. Po chwili ocknęła się i chwyciła pierwszą błyskotkę. Potem drugą. Kompletnie nie były w jej stylu. Tylko jeden naszyjnik podobał się jej. Podniosła na wysokość swoich oczu i przyjrzała się mu uważnie. Kiedy odkładała zauważyła białą kartkę zapisaną niechlujnym pismem: Niezawodny zestaw prezentów dla BrzydUli. Stary, tym ją urobisz! Seba

Zaśmiała się myślach, a zarazem przeklinała Marka. Z impetem wyszła z gabinetu Dobrzańskiego. Szybko weszła do Sali konferencyjnej i ciężko opadła na krzesło. Zdecydowała, że policzy się z Markiem.