"Katusze" część 5

Surprise!

Kolejna część niebawem,

miłej lektury,

UiM

UWAGA!

W OPOWIADANIU MOGĄ POJAWIĆ SIĘ TREŚCI DLA DOROSŁYCH.

ALKOHOL, SEKS, NARKOTYKI, WULGARYZMY, PRZEMOC

Niechętnie skontaktował się z agentem nieruchomości. Był przyparty do muru i musiał sprzedać dom. Zastanawiał się skąd weźmie pozostałe siedemset pięćdziesiąt tysięcy euro. Nie chciał pozbywać się udziałów, swoich i siostry w Febo & Dobrzański. Tym sposobem odciąłby się od stałego źródła dochodu. Od zawsze pracowali w F&D i nie wyobrażał sobie, aby miał szukać innej pracy. Co prawda, nienawidził swojego przybranego brata, ale mimo to lubił swoją pracę i firmę. Byli na specjalnych warunkach. W sobotni poranek, do jego drzwi zapukał pośrednik z firmy, zajmującej się sprzedażą mieszkań. Zrobił zdjęcia wnętrza oraz elewacji i obiecał, że postara się znaleźć kupca jak najszybciej.

Kilka dni później, wpadł do gabinetu swojej siostry. W końcu znalazł genialny, w jego mniemaniu, sposób na ich problemy finansowe.

- Witaj Sorella – powiedział, całując ją w policzek. – Wiem, skąd weźmiemy pieniądze, żeby spłacić mój dług.

- Skąd? – Spojrzała na niego z zainteresowaniem, odkładając magazyn modowy na bok.

- Nachylił się na jej biurkiem i szepnął jej na ucho – z firmy.

- Jak to z firmy? – Powiedziała głośno nie rozumiejąc, co ma na myśli.

- Ćććć – przyłożył palec do ust. – Założymy firmę zajmującą się sprzedażą, konserwacją i pośrednictwem w handlu maszynami szwalniczymi – słuchała go uważnie, nie rozumiejąc do czego zmierza. – Szwalnie, które szyją dla F&D, pracują na maszynach starego typu. Bardzo często się psują, więc potrzebują napraw, modernizacji, konserwacji, no i stałych przeglądów, a to wszystko jest bardzo kosztowne.

- To jest wspaniały pomysł na biznes – pochwaliła go. – Powinniśmy porozmawiać o tym z Krzysztofem, jak najszybciej.

- W żadnym wypadku – odpowiedział szybko. – Będziemy wystawiać fałszywe faktury, za które uda nam się spłacić braci Scacci.

- Ty chyba żartujesz! – Huknęła, wstając z zajmowanego miejsca. – Nie będę okradała własnej firmy. Dobrzańscy na pewno by nam pomogli. – Była przeciwna pomysłowi brata. – Czy ty myślisz, że to nie wyjdzie? – Pytała. – Wystarczy, że sprawdzą kto jest właścicielem firmy – Tego nie przemyślał. Intensywnie zastanawiał się, jak ukryć tożsamość właścicieli fikcyjnej firmy.

- Postaram się załatwić nam, fałszywe dowody osobiste – kręciła głową z dezaprobatą. – To jedyna szansa, aby rozwiązać nasze, moje – poprawił się – problemy – ukrył twarz w dłoniach. – Przepraszam cię, że byłem taki głupi, że wpakowałem się w takie problemy. Nie chcę, abyśmy musieli, przeze mnie sprzedać udziały w F&D.

- Wolę sprzedać udziały, niż zrobić takie świństwo Helence i Krzysztofowi. Nie zasłużyli sobie na taką podłość. Gdy zostaliśmy sierotami, nie musieli nas przygarnąć. Gdyby nie oni, trafilibyśmy do sierocińca.

- Wiem, – przyznał jej rację – ale jeśli nie oddamy kasy Scacci ‘m, to oni mnie zabiją – milczała, a on zastanawiał się, jak może ją przekonać. – Gdyby coś poszło nie tak, zrzucilibyśmy wszystko na Marka.

- Niby jak? – Zainteresowała się.

- Ty umiałaś podrabiać podpis naszej mamy, gdybyś nauczyła się podpisu Marka, to faktury, które byśmy wystawiali, ty byś podpisywała. Powiedziałbym, że podpisywałem te przelewy w ciemno. Ja nie mogę podważać decyzji prezesa – uśmiechnął się chytrze.

- Gdyby się wydało, tylko Marek miałby poważne problemy – uśmiechnęła się. – Ponętna wizja, ale i tak nie powinniśmy. To zbyt niebezpieczne – wiedział, że nie uda mu się jej przekonać. Musiał znaleźć inny sposób, albo poczekać, aż zmieni decyzję.

- Ja nie będę cię do niczego zmuszał, - powiedział podnosząc się z zajmowanego miejsca – ale gdybyś zmieniła zdanie, to powiedz mi.

- Dobrze, ale raczej na to nie licz – spojrzał na nią ostatni raz i wyszedł z jej gabinetu.

Nastała niedziela. Febo bardzo obawiał się tego dnia. Nie udało mu się zebrać pieniędzy dla Lucio. Agentowi nie udało się znaleźć kupca na dom, a jemu nie udało się przekonać siostrę, do swojego pomysłu. Wyszedł z psem na spacer. Szedł parkiem, w pobliżu jego domu, gdy nagle zobaczył, naprzeciwko siebie, człowieka, któremu był winien ponad milion euro, wraz z grupką potężnych mężczyzn. Wyglądali jakby właśnie opuścili mury więzienia o zaostrzonym rygorze. Mimo kilku stopni poniżej zera, zrobiło mu się gorąco i zaschło w gardle.

- Witaj Aleks! – Powiedział radośnie lichwiarz.  – Masz dla mnie pieniądze? – Patrzył na niego pogardliwie, a jego towarzysze otoczyli go.

- Lucio, - powiedział cicho i padł przed nim na kolana – daj mi jeszcze kilka tygodni. Obiecuję, że oddam ci twoje pieniądze, co do euro-centa – przysięgał rozpaczliwie. Włoch jedynie roześmiał się ironicznie.

- Miej trochę honoru. Jaka była umowa? – Zapytał retorycznie. – Miałeś dzisiaj przynieść pieniądze. Nie zrobiłeś tego, więc teraz panowie się tobą zajmą. – Zwrócił się do mężczyzn. – Dajcie mu nauczkę. – Mięśniacy złapali go w swoje łapska i zaczęli zadawać mu ciosy, gdy upadł na ziemię, skopali go.

- Wystarczy! – Krzyknął Scacci. – Masz dwa miesiące. Jeśli do tego czasu nie oddasz mi kasy, to osobiście poderżnę ci gardło, a twoją siostrzyczkę najpierw przelecę, a później sprzedam do mediolańskiego burdelu. Myślę, że się jej spodoba. Do zobaczenia Febo – odeszli, zostawiając go leżącego na ziemi.

Zniecierpliwiona czekała na brata. Miał wyjść na pięć minut, żeby wyprowadzić psa, a nie było go już od ponad pół godziny. Bała się, że mogło mu się coś stać. Miała złe przeczucia. Po chwili usłyszała, jak ktoś dobija się do drzwi. Podbiegła do nich i otworzyła je. To co zobaczyła aż, zmroziło jej krew w żyłach. Zobaczyła swojego brata, całego we krwi. Miał opuchniętą twarz i ledwo trzymał się na nogach. Chwyciła go pod ramię i wprowadziła go do środka.

- Aleks, co ci się stało? – Zapytała, usadziwszy go na skórzanej sofie w salonie.

- Scacci – wychrypiał ledwo słyszalnie.

- Musimy jechać do szpitala – powiedziała zatroskana. – Bardzo źle wyglądasz.

- Paula, daj spokój. Nic mi nie będzie – próbował bagatelizować swój stan zdrowia.

- Aleks, martwię się o ciebie – mówiła z troską. – Nie chcę, aby coś ci się stało. Jesteś moja jedyną rodziną – nie protestował. Podniósł się z kanapy, wspierając się na ramieniu siostry, poszedł do samochodu.

Czekała pod gabinetem lekarskim. Nie zdawała sobie sprawy, że bracia Scacci są tak brutali. Prawie zakatowali jej brata na śmierć. Zastanawiała się, czy dobrą decyzję podjęła, nie zgadzając się na propozycję brata. Po drugiej stronie korytarza, usiadły dwie starsze panie.

- Co u ciebie słychać Irenko? - Usłyszała Paulina. 

- Dziękuję, wszystko dobrze, a u ciebie? – Odpowiedziała starsza kobieta. – Co słychać u Asi? - Dopytywała jej towarzyszka. 

- Właśnie na nią czekam – wypuściła ze świstem powietrze z płuc. – Ma jakieś długi i poprosiła mnie o pożyczkę.

- Janino, znów dajesz się wykorzystywać – Paulina, chcąc, nie chcąc przysłuchiwała się rozmowie. – Pewnie znów wdała się w to podejrzane towarzystwo.

- Ireno, to moje jedyne dziecko – po jej polikach spłynęły łzy. – Jeśli się kogoś kocha, to dla niego można zrobić wszystko – te słowa zapadły Febo w pamięci. Nie słuchała dalej, bo z gabinetu wyszedł jej brat, z obdukcją w ręku. Miał złamaną ręką w dwóch miejscach, stłuczone żebra i dwie dość głębokie rany, na twarzy, na które założono mu szwy. Podniosła się z miejsca i wraz z bratem opuściła budynek szpitala. Jadąc w stronę domu, zaczęła temat pobicia.

- Powinniśmy zgłosić to na policję – spojrzał na nią przerażony.

- Paula, nie możemy tego zrobić. Oni nas zniszczą – zmilkł na chwilę – boję się o ciebie. – Spojrzała na niego pytająco – grozili, że zrobią ci krzywdę.

- Nie martw się – uspokoiła go. Po chwili dodała – zgadzam się. 

- Na co? – Zapytał, nie rozumiejąc o czym mówi.

- Na twój pomysł - szepnęła. 

- Sorella, ja nie chcę cię do niczego zmuszać.

- Jeśli się kogoś kocha, to można zrobić dla niego wszystko – przytoczyła. – To moja decyzja i nie zmienię jej – powiedziała stanowczo.