"Katusze" część 4

UWAGA!

W OPOWIADANIU MOGĄ POJAWIĆ SIĘ TREŚCI DLA DOROSŁYCH.

ALKOHOL, SEKS, NARKOTYKI, WULGARYZMY, PRZEMOC

Dwoił się i troił, aby znaleźć wyjście z tej patowej sytuacji. Nie miał wystarczającej ilości pieniędzy, aby spłacić długi wobec barci Scacci. Nieznudzenie dostawał wiadomości z pogróżkami.  Bał się również o swoją siostrę. W tych SMS ‘ach, wspominali również, że jeśli nie spłaci długów, to zajmą się jego siostrą. Chodził tylko na co drugą sesję z  psychologiem. Nie potrafił odciąć się od hazardu. To on był jego motorem napędowym, stał się nieodłączną częścią jego życia. Gdy nie szedł do ośrodka, w  tajemnicy przed siostrą, chodził grać na automatach w pobliskim barze.

- Aleks, - zaczęła rozmowę, pewnego zimowego wieczora - ja wiem, że jesteś bardzo związany z tym miejscem, - wskazała rękoma na dom – ale my nie mamy pieniędzy, żeby spłacić pożyczkę u Scacci. Musimy go sprzedać. – Wiedziała, że to rozwiązanie nie spodoba mu się, ale mieli nóż na gardle.

- Nie ma mowy – odrzekł spokojnie i ruszył w kierunku jego sypiali. Jego zachowanie zirytowało ją. Zostawiał ją z problemami kompletnie samą. Nie chciał sprzedać domu, nie chciał też pomocy od Dobrzańskich. Była na skraju załamania nerwowego.

- Stój! – Wrzasnęła. – Jesteś rozpieszczonym i egoistycznym dupkiem, który potrafi tylko uciekać. Narobiłeś sobie długów i nawet się nimi nie zainteresujesz. To nie moje problemy i ja nie muszę je rozwiązywać – roześmiała się ironicznie. – Wcale się nie zdziwię, jeśli wyłowią cię z Wisły – chwyciła płaszcz i chciała wyjść z domu.

- Sorella, - zatrzymał ją głos brata – przepraszam cię – powiedział ze skruchą.

- Przestań mnie przepraszać, tylko wymyśl coś, aby rozwiązać nasze problemy.

- Cześć Lucio – powiedział, wszedłszy do gabinetu swojego brata. – Jak tam nasz przyjaciel z Polski? Przelał pieniądze?

- Witaj bracie – uścisnęli sobie dłonie. – Jeszcze nie – odpowiedział znudzonym tonem, podpisując jakiś dokument.

- Nie uważasz, że już wystarczająco dużo czasu mu daliśmy? – Zauważył. – Miesiąc temu miał oddać kasę. Ja rozumiem, że chcesz zedrzeć z niego jak najwięcej, ale on nie spłaci tego.

- Chyba masz rację – przyznał mu rację. – Pojadę do Warszawy i wyciągnę od niego nasze pieniądze. Jakby sprzedał udziały i dom, to byłoby go stać. Podczas mojej nieobecności, zajmiesz się firmą.

- Kiedy chcesz lecieć?

- Może w piątek – uśmiechnął się. – W weekend pozwiedzam sobie Warszawę, podobno jest piękna,  a od poniedziałku zajmę się panem Febo.

- To w takim razie, miłej podróży – roześmiał się i wyszedł z gabinetu prezesa. 

Dzisiejszego dnia w F&D było gwarno. Dziś przeprowadzano casting dla modelek, które promowały będą najnowszą kolekcję wiosna – lato. Mistrz zażyczył sobie tylko nowe, świeże twarze. Nie chciał, aby jego kreacje nosiły cały czas te same modelki.  Dla prezesa oznaczało to, całkiem nowe mięso, jak mieli w zwyczaju określanie dziewczyn, które są na ich celowniku. Prędzej czy później, lądowały w ich łóżkach.  Marek zawsze dogłębnie znał swoje modelki, sekretarki i asystentki. Wyjątek stanowiła Violetta, jego obecna sekretarka. Jej iloraz inteligencji był najniższy w całej firmie, jak nie w stolicy, ale zatrudniał ją tylko dlatego, bo startował do niej Sebastian. W duchu dziękował mistrzowi, bo dzięki niemu, pozbył się Klaudii. Seks z  nią zaczął go nudzić. Załatwił jej kontrakt w Mediolanie i pozbył się kłopotu.

-  Cześć Seba – przywitał się z przyjacielem, wychodząc z windy. – Jak tam po wczorajszym? Boli główka?

- Cześć – powiedział cicho. – Ale mam kaca, łeb mi pęka. A jak sprawdziła się Natalia? – Zainteresował się.

- Natasza – poprawił go. – Było bardzo miło – uśmiechnął się chytrze. – Wypiliśmy kilka drinków, a później poszliśmy do hotelu na ostre – chrząknął sugestywnie.

Około południa, wyszedł ze swojego gabinetu i rozejrzał się na korytarzu. Podszedł do grupy modelek stojących przy gabinecie jego przyjaciela. Dowiedział się, że to one dostały prace i teraz czekają na umowy. Od razu, wpadła mu w oko wysoka, szczupła blondynka z długimi nogami. Odchodząc szepnął jej na ucho, aby wpadła do niego, do gabinetu. Po kwadransie, usłyszał pukanie do drzwi. Po zaproszeniu, do środka, weszła młoda blondynka. Usiadł obok niej na sofie i rozmawiał na mało istotne tematy. Wiedział, że jej się podoba. Widział, jak na niego patrzyła. Nie chcąc tracić czasu, zbliżył się do niej i musnął jej usta. Oddała pieszczotę. Pogłębił pocałunek, który stawał się coraz bardziej namiętny. Ściągnął jej jedno ramiączko i przeniósł się z pocałunkami na szyję modelki.

- Laura, - powiedział oderwawszy się od jej szyi – chcę abyś wiedziała, że to co się tu wydarzy, nie ma dla mnie znaczenia. To tylko miły relaks po pracy – nie chciał robić jej nadziei. Uśmiechnęła się do niego zalotnie.

- Wiem – odpowiedziała krótko i z powrotem przywarła do jego ust, odpinając guziki koszuli.

Po schadzce, pożegnał modelkę i zaczął pakować dokumentu do teczki. Przez tę chwilę relaksu, nie zdążył dokończyć raportu i będzie musiał zrobić go w domu. Gdyby miał asystentkę, zrzuciłby na nią to zadanie. Ubrawszy płaszcz, wyszedł do domu. Przy windach spotkał dyrektora HR ‘u.

- Znajdź mi jakąś ładną, wykształconą i kompetentną asystentkę – powiedział naciskając przycisk.

- Z naciskiem na ładną – roześmiał się cynicznie Olszański. – A jak Laura? Widziałem, że wchodziła do ciebie – prezes uśmiechnął się.

- Bardzo dobrze. Jest piękna nie tylko zewnętrznie, ale również wewnętrznie.

- Wyskoczymy dzisiaj na łowy? - Zapytał z nadzieją. 

- Sorry Seba, ale mam trochę pracy – wskazał ta teczkę trzymaną w dłoni. – Musze skończyć to na jutro.

- Dobra, do jutra. Poszukam ci jakąś asystentkę – rzucił wychodząc z windy.

Gdy wyszedł z budynku warszawskiego lotniska, poczuł uderzenie zimna. Szczelniej zawiązał szalik i podszedł do postoju taksówek. Jadąc do hotelu, zaciekawiony rozglądał się przez szybę pojazdu. Nigdy tu nie był, ale kiedyś jego znajomi  spędzali wakacje w Polce i bardzo im się podobało. W poniedziałek, wypożyczył samochód od jednej z warszawskich firm i pojechał pod dom Febo. Jeździł za nim cały dzień. Niestety nie znalazł nawet chwili, aby porozmawiać z nim na osobności, bo cały czas ktoś przy nim był. Jak nie jego siostra, to łysawy mężczyzna. Okazja nadarzyła się późnym popołudniem, gdy siostra przywiozła go pod jakiś budynek opieki medycznej. Rozpoznał go po przymocowanej na elewacji laski Eskulapa. Ku jego zaskoczeniu, Aleks zawrócił tuż przed wejściem do budynku, opuściwszy teren ośrodka, ruszył w nieznanym mu kierunku.  Nie chciał go zgubić, zachowawszy bezpieczny odstęp, poszedł jego śladem. Wszedł za nim do jakieś baru. Rozejrzał się po lokalu. Zauważył go siedzącego przy jednym z automatów, usytuowanym w rogu sali.

- Witaj przyjacielu – powiedział Włoch, kładąc mu dłoń na ramieniu. – Nie odpisywałeś na moje SMS ‘y, nie odbierałeś telefonu, więc pomyślałem, że może coś ci się stało – mówił z udawanym przejęciem. – Chodź, wyjdziemy na zewnątrz i porozmawiamy – rozejrzał się po sali. – Tu jest za dużo świadków – pociągnął go za rękę do wyjścia. – Wisisz nam kasę – powiedział idąc parkową alejką.

- Nie mam kasy – odezwał się po raz pierwszy.

- Masz czas do końca tygodnia, żeby skołować kasę - warknął. – Jeśli nie, to obiję ci buźkę – mówił, ściskając dłonią jego żuchwę.

- Sprzedam dom, - obiecał  - tylko daj mi trochę czasu – patrzył na niego błagalnie. – Nie uda mi się sprzedać go do końca tygodnia.

- To już twój problem. - Odparł niewzruszony. 

- Lucio, proszę cię chociaż o miesiąc, w końcu jesteśmy przyjaciółmi – Scacci roześmiał się.

- My? Przyjaciółmi? – Pytał, wciąż się śmiejąc. – Czy ty naprawdę jesteś taki głupi czy tylko udajesz? Jesteś idealnym źródłem dochodu, a nie moim przyjacielem – podrapał się po brodzie. – Jak mówiłem, masz czas do niedzieli i ani dnia dłużej – miał już odchodzić. – Aa, zapomniałbym. Nie próbuj uciekać, bo i tak cię znajdę. Choćbym miał cię spod ziemi wykopać – zamachnął się i wymierzył Febo śliny cios w brzuch, w wyniku którego, Aleks zgiął się w pół i upadł na ziemię. – To rzeźbyś nie zapomniał – rzucił na odchodne, tonem wypranym z emocji.