"Siła marzeń" część 12

Chciałam przy okazji przeprosić za publikowanie kilku na raz komentarzy pod opowiadaniami innych. Niestety internet u mnie świruje i raz wstawi komentarz, raz nie a raz podwaja albo potraja....To na pewno dla Was męczące.
Zapraszam na część Andziok :)

Zaparkował pod domem rodziców. Czekała go kolejna ciężka przeprawa. Nie zależało mu aż tak bardzo jak na rozmowie z Ulą, która nie przebiegła po  jej myśli. Był załamany i nie wiedział co robić. W życiu zawsze miał jakieś plany, nigdy nie był niezdecydowany. Wiedział od samego początku, co chce robić w życiu i w tej dziedzinie się  kształcił. Spraw z kobietami nie traktował poważnie, przez co także mu nie zależało. Po raz pierwszy w swojej ziemskiej wędrówce nie wiedział, co począć. Miłość do Cieplakówny niszczyła go od środka.  Zwłaszcza myśl, że to jest już przegrana miłość. I wszystko przez niego. W swoim życiu wiele spraw zniszczył, ale teraz dotarły do niego skutki jego postępowania. Po raz pierwszy przeżywał takie wewnętrzne katusze. Najgorsze było  to, że był całkowicie bezradny. Do tanga trzeba dwojga. Ulka swoim pocałunkiem pokazała mu, że to koniec. Nie miał nadziei. Czuł, że zaraz się rozklei. Miał dość. Najchętniej zniknął by z tego świata.

- Dzień dobry, pani Zosiu- przywitał się, szarmancko całując w rękę gosposię.

- O pan Marek. Dawno pana nie było- była wyraźnie ucieszona tą wizytą- Troszkę pan zmizerniał.

- Dziękuję za komplement- zaśmiał się- za to pani rozkwita- zarumieniła się- są rodzice w domu?

- Tak, są. Znajdują się w salonie.

- Dziękuję- skierował się do pokoju.

- Marek?- Helena była zaskoczona widokiem syna.

- Witaj mamo. Dzień dobry tato.

- Co cię do nas sprowadza?

- Chciałbym wam powiedzieć, że rozstaliśmy się z Pauliną- zakomunikował.

- Ale jak to?- Helena stanęła w bezruchu- Byliście idealną parą.

- Mamo, do ideału to nam sporo brakowało. Uznaliśmy oboje, że tak będzie lepiej. To była nasza wspólna decyzja.

- Można wiedzieć konkrety?

- Oboje się zakochaliśmy- odarł dumnie.

- A w kim?- do rozmowy włączył się Krzysztof.

- Paulina jest z Lwem Korzyńskim, a ja…- przerwał i chrząknął- ja zakochałem się w najcudowniejszej dziewczynie na świece. Uli Cieplak- widząc ich zaskoczone miny dodał- tak, kocham ją.

- Kiedy ją poznamy na polu prywatnym?

- I  w tym jest cały szkopuł- spuścił głowę bezradnie załamując ręce- Ona mnie nie chce.

- Synku, jak to możliwe?- spytała spokojnie- przecież ona jest wpatrzona w ciebie jak w obrazek.

- Już nie mamo. Oszukałem ją i wykorzystałem jej miłość do mnie. Opowiedział im zdarzenia z  kilku ostatnich miesięcy.

- Co? Nie tak cię wychowywaliśmy, Marek- podsumowała jego monolog oburzona Helena.

Wyczerpany po niełatwych rozmowach wrócił do swojego mieszkania. Kupił je od razu po zerwaniu z Pauliną. Był zupełnie sam. Bał się, że nigdy nie spotka Uli. Bał się, że będzie skazany na męki na całe życie. Nie mógł wytrzymać, kiedy powracał oczami wyobraźni do rozmowy z Ulą. Widział  jej stan. Zarzucał sobie, że jest ostatnim łajdakiem i dupkiem. Wariował bez niej. Chodził po całym mieszkaniu i nie mógł znaleźć sobie miejsca. Rozdzwoniła się jego komórka.

- Halo?- rzekł ostro- A cześć Seba…No dobra, w sumie mam ochotę uwalić się w trupa…Klub 69?...będę za kwadrans.

Siedzieli przy barze i popijali whisky.

- Seba, powiedz mi, że to wszystko się ułoży-mamrotał. Ewidentnie alkohol zaczął działać.

- Nie mogę. Nie chcę cię karmić złudnymi marzeniami, skoro to mało prawdopodobne, że się  zejdziecie- odarł zgodnie z prawdą.

- Ale rozumiesz? Ja ją kocham, a ona mnie też. Chyba…No przecież nie można odkochać się w jeden dzień. Sama mi tak powiedziała.- jego wypowiedź była przerywana napadem czkawki.

- Marek, jedźmy do domu. Jesteś totalnie pijany- zawyrokował.

- O nie Sebastian, ja jestem trzeźwy- tracił grunt pod nogami. Odwrócił wzrok w drugą stronę i ujrzał długonogą blondynkę ubraną w obcisłą sukienkę w krwistoczerwonym kolorze- hej laleczko, chcesz się napić? Pijemy za błędy. Moje błędy.  W życiu popełniłem ich dużo- zwierzał się- i tu nie chodzi mi o błędy ortograficzne- zachichotał- Chyba, że jesteś z tych, co nie trzeba ich upijać tylko od razu zgadzają się na seks- mamrotał. Blondynka już chciała coś powiedzieć, ale ubiegł ją Sebastian.

- Marek, wracajmy do domu.

- Oj już Sebuś- ospale wstał z krzesła i zataczając się wyszli z klubu. 

Skoro Ulka cię nie chce, to może ja mam szanse. Odkąd wypiękniała coraz bardziej zaczęła mi się podobać. Uratuję ją od tej toksycznej miłości. Marek- dałeś mi wolną rękę. Dzięki stary!!!