"Tylko mnie kochaj"

Był ciepły, słoneczny, majowy dzień. Para zakochanych spacerowała po parku. Ich parku. Rozmyślali nad przeszłością i rozmawiali o planach na przyszłość. Byli ze sobą już trzy lata. Piękna kobieta i przystojny brunet o stalowych oczach. Pasowali do siebie, byli idealni. Ale przed trzema laty nie było tak kolorowo. Najpierw była jedną z wielu jego sekretarek. Pod jednym względem była inna. Była brzydka, z aparatem na zębach, wielkimi okularami na pół twarzy i zniszczonymi włosami. Prezes nawet nie chciał by jej tknąć, jednak kiedy uratowała mu życie, coś w nim pękło. Zmienił swój światopogląd. Już wiedział, że nie powinno się oceniać ludzi po wyglądzie. Pod jej działaniem zmieniał się. Zmieniał swoje życie na poukładane i prawdziwe na 100%. Powoli, ale sukcesywnie porzucał swoją dawną egzystencję, która składała się z klubów, gorących dziewczyn i upojnych nocy w hotelach. Później stali się przyjaciółmi. Przynajmniej tak wydawało się Markowi. Jednak jego życie przewróciło się o 180 stopni, kiedy dowiedział się, że ta niewinna i krucha dziewczyna z Rysiowa zakochała się w nim. W nim, łajdaku, bawiący się uczuciami, świni, całkowicie niegodnym jej miłości. Jednak miłość pomogła mu się zmienić. Wkrótce sam się zakochał, ale cierpiał, bo wyszły na jaw wszystkie powody jego zainteresowaniem się jej osobą. Dorósł, dojrzał. Stawał się podporą nie tylko firmy, ale rodziny, którą zakładał. Pół roku po pokazie odbył się ich ślub. Nie był huczny. Ani Ula, ani Marek nie interesowali się nagonką i  nie chcieli pokazywać prywatnego życia dziennikarzom. O ślubie wiedzieli tylko zaproszeni goście. Wieść o małżeństwie nie wypłynęła do gazet i bardzo się z tego powodu cieszyli. Wiele osób szukało powodów tak nagłego i szybkiego wesela. Większość z nich uważała, że przyczyną jest ciąża panny młodej. Jednak szybko plotka została zweryfikowana. Okazało się, że na szybki ślub namawiał Dobrzański, twierdząc, że stanowczo za długo czekał na Ulkę. Byli już małżeństwem od dwu i pół roku, a dalej nie doczekali się potomka. Na samym początku nie przejmowali się tym zbytnio. Chcieli nacieszyć się sobą, ale też nie zabezpieczali się. Wyjazd na miesiąc miodowy, praca, wakacje nie sprzyjały myśli o dziecku. Byli jeszcze młodzi i chcieli poużywać świata. Jednak niemożność zajścia w ciążę zaczęła im wkrótce doskwierać. Ale nie aż tak bardzo by szukali powodów dlaczego nie mogą doczekać się potomka.

Po wspomnieniach przyszedł czas na plany na przyszłość.

- Wiesz Marek, ja bym tak chciała mieć z tobą dziecko. Co robimy nie tak?- zapytała siadając na ich ławce.

- Nie wiem skarbie. Ja też bardzo bym chciał, ale może jak się odprężymy, może gdzieś wyjedziemy i odpoczniemy uda nam się.- zastanawiał się, a w jego głowie układała się myśl wyjazdu na wakacje.

- W sumie to dobry pomysł.

- Kochanie wróciłem- krzyknął przekraczając próg.

- Hej. Dlaczego jesteś taki zadowolony?- powitała go całusem.

- Bo udało mi się zarezerwować wakacje na Malcie. W poniedziałek wyjeżdżamy.- zadecydował.

- Ale Marek, jak to w poniedziałek? To już za cztery dni, a ja nawet nie mam bikini. Muszę kupić sobie klapki, okulary przeciwsłoneczne, kapelusz, zwiewną sukienkę, krem z filtrem- spanikowana zaczęła wymieniać.

- Jak dla mnie możesz być bez stroju kąpielowego- szelmowsko się uśmiechnął chwytając za dłoń żony.

- Nie jestem taka pewna, czy byś chciał abym wyszła na plaże naga- zachichotała.

- A to fakt, masz rację- przytaknął- ale obiecaj mi coś.

- Co?- zapytała zdezorientowana.

- A co obiecałaś mi na wyjeździe po ślubie?- widząc jej nietęgą minę dodał- Że będziemy się kochać każdej nocy.

- Zastanowię się panie niewyżyty. Ale czy dasz radę?- zachichotała.

- Ty się już tak o mnie nie martw.

Wyjazd okazał się być magiczny, idealny, wręcz baśniowy. Dawno nie spędzili ze sobą tak dużo czasu. Zawsze ograniczała ich praca. Ula dotrzymała słowa danego mężowi i nie było nocy, w której nie było by słychać w ich pokoju jęków rozkoszy. Wrócili do Polski opaleni i bardzo szczęśliwi. Od razu zabrali się do pracy.

Dwa tygodnie po ich powrocie siedzieli w domu na kanapie i popijając wino przeglądali zdjęcia z pobytu na Malcie. Miłość biła z każdego zdjęcia. Gdyby ktoś powiedział Uli, że będzie taka szczęśliwa nie uwierzyła by. W pewnym momencie Marek w szampańskim nastroju porwał Ulę do tańca. Wirowali w rytm muzyki po całym salonie. W pewnym momencie dziewczyna osunęła się. Marek szybko ją złapał i nie pozwolił upaść na podłogę. Wziął ją na ręce i przeniósł do sypialni. Delikatnie położył na łożku i gładził jej dłoń wyraźnie wystraszony. Czekał, aż odzyska świadomość. Nie chciał panikować i po pierwszym zasłabnięciu wołać lekarza, zwłaszcza, że była już późna pora.  W pewnym momencie w jego głowie zaświtała pewna myśl. Automatycznie uśmiechnął się. A może Ula jest w ciąży? Całkowicie się uspokajając czekał aż dziewczyna odzyska przytomność. W końcu ocknęła się.

- Co się stało?- mówiła niemrawo, próbując podeprzeć się na łokciach.

- Kochanie, odpoczywaj- szybko ją zastopował, widząc jej nieporadne ruchy- zasłabłaś.

- Nic nie pamiętam.

- To nic dziwnego. Zwykle tak jest po omdleniach- uspokoił ją.- Ale obiecaj mi, że jutro pójdziesz do lekarza- dodał z tajemniczym uśmiechem.

- Marek, chyba nie sugerujesz…?- nie mogła uwierzyć- Ja mogę być w ciąży- przyswajała do siebie tę myśl.

- Może tak być.- ukazał swoje dołeczki.

Nazajutrz umówiła się do lekarza. Rankiem utwierdziła się w przekonaniu, że może być w ciąży, ponieważ miała nudności. Poszli do pracy wielce szczęśliwi. Ludzie, mijając ich na ulicy patrzyli jak na idiotów, którzy nafaszerowali się właśnie czymś. Niektórzy podziwiali młodych za taką miłość, inni zazdrościli.  W porze lunchu wybrała się do przychodni. Spotkała się z miłą, starszą lekarką. Została wysłana na USG i na inne badania. Wyniki miały być dopiero następnego dnia. Wracała do firmy z uśmiechem na twarzy. To coś musiało znaczyć- badanie USG. Poinformowała Marka, który też bardzo się cieszył.

Kolejnego dnia leciała jak na skrzydłach do przychodni. Nie mogła doczekać się wiadomości od pani doktor. Poprosiła Marka o towarzyszenie jej.

- To białaczka- odezwała się smutno lekarka.- Przykro mi, ale jest już w takim stadium, że niewiele możemy zrobić.

Siedzieli nieruchomo nawet nie zauważając, że zostali sami w gabinecie. Tępo patrzyli w przestrzeń.

- Kochanie, wszystko będzie dobrze, znam świetnych specjalistów- pierwszy odezwał się Marek.

- Nic nie będzie dobrze- odezwała się po chwili.- Marek, ja chce spokojnie umrzeć- popatrzyła mu w oczy.

- Ty chyba nie mówisz poważnie?- zaczął krzyczeć chodząc niespokojnie po gabinecie.

Dlaczego ona jest taką egoistką?- pytał sam siebie.

- Marek-westchnęła- nic z tym nie zrobimy.  I proszę, nie krzycz na mnie.

- Przepraszam- uspokoił się. Podszedł do niej i wziął jej twarz w swoje ręce- po prostu kocham cię i bardzo się martwię.

- Ja wiem. Ale już postanowiłam.

Przez kilka miesięcy nie rozstawał się z nią na krok. Był zawsze blisko niej. Poinformowali już rodzinę, która bardzo to przeżyła. Postanowił, że będzie spędzał w pracy jak najmniej czasu, by być cały czas blisko niej. Udawała, że jest silna, ale kiedy przychodziła noc płakała z bezsilności. Marek słyszał jej płacz, ale nie wiedział co zrobić. Zawsze przytulał ją do siebie i czekał, aż uśnie. Za jakie grzechy?- zastanawiał się.

Nadszedł ten dzień. Był najgorszym w ich życiu. Ula poczuła się znacznie gorzej. Karetka zabrała ją na pogotowie. W szpitalu leżała i powoli żegnała się ze wszystkimi bliskimi. Nikt nie potrafił ukryć łez. Na samym końcu został Marek. Zropaczony patrzył na nią, jak w oczach traci energiię i siłę. Trzymał jej rękę do samego końca.

- Marek wiem, że to koniec. Czuje to- zaczęła ochrypłym i cichym głosem.- Obiecaj mi coś.

- Co tylko chcesz, kochanie- próbował ukryć wzruszenie.

- Tylko mnie kochaj!- to były jej ostatnie słowa. Odeszła, zostawiła go samego na tym złym świecie. Jak ja sobie bez niej poradzę? To ona nauczyła mnie, jak żyć. Obiecuję ci, nie poszło to na marne. Kocham cię.

Wyszedł z Sali na korytarz, oparł się o ścianę, zamknął oczy i gorzko zapłakał. Osunął się na podłogę, czując, że dzisiaj stracił coś bezpowrotnie. Stracił dzisiaj sens życia.