"Odnalazłem Cię" część 2

UWAGA!

W OPOWIADANIU MOGĄ POJAWIĆ SIĘ TREŚCI DLA DOROSŁYCH.

ALKOHOL, SEKS, NARKOTYKI, WULGARYZMY, PRZEMOC

- Kto to był?

- Ula Cieplak, przyjaciółka Violki – przyjrzał się Dobrzańskiemu i zauważył iskierki w jego oczach.

- Ona nie wyglądała na taką zwariowaną jak Violetta.

- No bo taka nie jest. Jest poukładana, prawdomówna, wierna i bardzo inteligentna.

- Pewnie ma kogoś? – wyraźnie posmutniał, teraz Olszański miał pewność. Ulka wpadła Dobrzańskiemu w oko. Postanowił tego nie komentować, aby go nie spłoszyć.

- Wydaje mi się że chyba już nie ma? Zaraz to sprawdzę. – Wyciągnął z kieszeni telefon i wybrał numer ukochanej.

-Cześć kochanie, co robisz? ….. Aha, a jaki miała problem Ula? …. Aha, ok. Kiedy wracasz?.... Kocham Cię, pa…

- No i co? – spytał zniecierpliwiony Dobrzański

- Masz szczęście – uśmiechnął się – Jest singielką, to co biegniemy? - Zauważył jak brunet odetchnął z ulgą. Zaśmiał się w duchu. Kto by pomyślał że taka Ulka poruszy serce Marka?

Nadszedł poniedziałek, od rana była zawalona pracą. Nie miała nawet czasu żeby napić się kawy. W tym samym czasie w siedzibie Febo & Dobrzański, w gabinecie dyrektora HR’u  trwała „narada wojenna”   między Violettą Kubasińską, a Sebastianem Olszańskim.

- Violuś, mam do ciebie pytanie, ale to musi pozostać miedzy nami, ok?

- No dobrze Sebulku, będę cicho jak miś pod miotłą, o co chodzi?

- Nasza Uleńka wpadła w oko Markowi. – Wykonał charakterystyczny ruch brwiami, dając jej do zrozumienia o co chodzi.

- Nie wierzę, to będzie piękna para. – powiedziała rozmarzona i momentalnie spoważniała. - A jakie jest to pytanie?

- Może pomożemy im?

Poszedł do gabinetu dyrektora do spraw promocji. Który zajmował się właśnie przygotowaniem pokazu najnowszej kolekcji. Co prawda było jeszcze trochę czasu, ale wolał mieć przygotowane wszystko wcześniej, aby odbyło się bez ‘niespodzianek’.

- Marek, może wyskoczymy na lunch? – spytał podchwytliwie.

- No nie wiem, mam dużo roboty. Dzisiaj jeszcze idziemy na squash’a z Ulą. – na samą myśl o tej kobiecie poprawił mu się humor.

- A może pójdziemy do niej i wyciągniemy ją z nami na lunch?      

- No możemy iść. Daleko jest jej firma?

- Nie, kilka minut drogi z buta. – Uśmiechnął się triumfalnie, wszystko idzie, jak na razie zgodnie  z planem.

Przez całą drogę Marek myślał o czerwono-włosej. Spodobała mu się, jest silna, a zarazem taka słodka, niewinna i delikatna. Dotarli po gmach Deutsche Banku. Weszli do środka i podeszli do portierni.

- Dzień dobry, my do pani dyrektor do spraw kredytów korporacyjnych Urszuli Cieplak – powiedział Olszański. Marek pomyślał – Dyrektor kredytów korporacyjnych, musi być naprawdę mądra.

- O wilku mowa, właśnie wezwała ochronę. – Poinformował ochroniarz – Proszę za mną.

Gdy byli już niedaleko jej gabinetu usłyszeli krzyki: -wynoś się stąd – Ale Uleńko ja Cię kocham – Nie bądź śmieszny! Kochasz, ale nie mnie tylko moje pieniądze, wyjdź! Drzwi gabinet otworzyły się, wyszedł z niego Dąbrowski, a za nim wyleciał pokaźny segregator, który ostatecznie uderzył w ścianę. Następnie z  gabinetu wyszła Cieplakówna.

- Dziękuje panie Kamilu, już sobie poradziłam – zwróciła się do ochroniarza – Proszę go więcej nie wpuszczać. – Jej ton był władczy.

- Dobrze pani Dyrektor, bardzo dobrze sobie pani poradziła –zaśmiał się, nie skomentowała tej uszczypliwości ze strony ochroniarza.

- Cześć -  uśmiechnęła się do swoich gości -  wejdźcie – wskazała ręką na gabinet.

- Nie dzięki, przyszliśmy wyciągnąć Cię na lunch. – popatrzyła na zegarek, chwilę myślała.

- No dobra, mam chwilkę. – uśmiechnęła się i zwróciła się do asystentki – przełóż na jutro to spotkanie z dyrektorem  PR ’u.

Kilka minut później siedzieli już w restauracji, Sebastian postanowił realizować swój plan i wykruszył się ze spotkania, tłumacząc się tym że zapomniał zrobić jakiegoś raportu.

- Twoi rodzice muszą być z Ciebie dumni. W tak młodym wieku pracujesz na tak wysokim stanowisku.

- Tata jest, mama umarła gdy byłam w pierwszej klasie liceum. – jej oczy zaszkliły się.

- Przepraszam, nie powinienem był pytać – było mu głupio.

- Nie masz za co, skąd mogłeś wiedzieć? A ty masz dziecko, żonę?

- Nie, kiedyś miałem narzeczoną, kilka kochanek i dziewczyn na jedną noc. Zdradzałem ją, nie kochałem jej. Rodzice chcieli żeby została moją żoną, byłem w stanie to zrobić, ale dwa lata temu miałem wypadek, wracałem od kochanki do narzeczonej i nie wyrobiłem na zakręcie. Byłem kilka tygodni w śpiączce, te tygodnie były najważniejsze w moim życiu. Całe życie przeleciało mi przed oczyma, gdy tylko wyszedłem ze szpitala, zerwałem zaręczyny, odwołałem ślub i skończyłem z wszystkimi kochankami, od dwóch lat nie byłem z żadna kobietą. Pewnie uważasz że nie wytrzymałbym, że to nierealne.

-Nie, dlaczego? Skoro ty, opowiedziałeś mi swój fragment życia, to chyba jestem ci winna opowieść o sobie. A więc, Gdy miałam siedemnaście lat, przy porodzie mojej siostry, umarła moja mama. Mój tata załamał się. To ja zajmowałam się domem i wychowaniem mojego brata i siostry. Po jej śmierci nie przelewało się nam, byłam brzydulą, wszyscy śmiali się ze mnie. Po skończeniu uczelni, w wakacje, wyjechałam do mojej przyjaciółki do Nowego Jorku. Tam pracowałam jako kelnerka, zarobiłam trochę, i wymieniłam okulary na soczewki, stare ubrania na nowe, skróciłam i przefarbowałam włosy, zdjęłam aparat ortodontyczny. W październiku dostałam pracę jako asystentka dyrektora kredytów korporacyjnych. Po pół roku on dostał pracę w Niemczech w głównej siedzibie DB, a mnie mianował swoim następcom. Przez pół roku miałam nad sobą kontrolera, bo byłam bardzo młoda i nie miałam doświadczenia. Byli bardzo zadowoleni z mojej pracy i po tej połowie roku miałam już samodzielne stanowisko. To tyle o mnie, pewnie cię zanudziłam? Wracamy?

- Wcale nie, tak wracamy. O osiemnastej, widzimy się na korcie.