"Walka samców" część 6

Ze snu wyrwał ją dźwięk budzika. Niechętnie zwlekła się z łózka i wsunęła stopy w ciepłe kapcie. Wybrała się do łazienki a następnie do kuchni, gdzie było już przygotowane śniadanie. Przy kuchence dostrzegła ojca, który parzył dla niej kawę.

- Spakowana?

- Tak, tatko. Chyba mam wszystko- odpowiedziała nakładając na kromce chleba szynkę i pomidora.

- To będziecie tam nocować?- dopytywał się.

- Yhm- z chęcią sięgała po kolejny kęs kanapki.

- Ale to chyba w dwóch pokojach.

- Tato- zganiła go wzrokiem- Oczywiście, że tak. Utrzymujemy z Markiem tylko kontakty zawodowe.

- Ale to ciebie zabiera na ten wyjazd.

- Jadę tam z nim, bo to jest obowiązek sekretarki. Szczerze mówiąc gdybym nie musiała jechać to w życiu nie wybrałabym się tam z Markiem- popatrzył na nią wzrokiem pytającym o szczegóły.

- Jest tak zły? Słyszałem, że prezesi potrafią zajść za skórę.

- Nie o to chodzi- przegryzła dolną wargę, próbując zebrać myśli- On ma coś do mnie. Było wszystko fajnie, świetnie się dogadywaliśmy a tu nagle coś mu się zmieniło. Ruga  mnie, odzywa się kiedy musi i to doniosłym głosem.

- Tak nagle?- dopytywał.

- Nagle- wypuściła głośno powietrze. Wolała nie wspominać ojcu o sytuacji, po której zachowanie Marka się zmieniło.

- To może zakochał się w tobie? Ulcia to może być prawda- zastanawiał się nad Dobrzańskim.

- Nie wydaje mi się. Ludzie nie zachowują się w taki sposób jak ktoś im się podoba.

- Nie zawsze. Może coś go zraniło i woli teraz nie okazywać uczuć.

Mimowolnie spojrzała na zegarek.

- O cholera, zaraz spóźnię się na autobus- niemal wrzasnęła i wstała z krzesła jak oparzona.

- A to pan Marek nie przyjedzie po ciebie?- był zdziwiony.

- To nie jest po  drodze. Umówiliśmy się pod budynkiem firmy-  szybko ubrała baleriny i sięgnęła po torebkę.

- Pa tatku, trzymaj się! Zadzwonię jak będziemy na miejscu- pocałowała Cieplaka w policzek i ciągnąc za sobą małą walizkę wyszła na przystanek.

Podjeżdżał pod firmę i już z daleka ją dostrzegł. Była piękna. Jak zwykle nieskazitelna i doskonała. Ubrana nieformalnie ukazywała swoją dziewczęcą naturę. Zaparkował samochód i szybko podążył do niej.

- Cześć- po raz pierwszy poczuł, że kobieta go onieśmiela. Wszystko go zdradzało. Pochylona postawa, spocone ręce.

- Hej- odpowiedziała niechętnie. Miała już dość jego humorków, więc stwierdziła, że nie będzie mu pomagać.

- Zapraszam do samochodu- odebrał od niej walizkę i ciągnął za sobą. Był wyraźnie zdziwiony rozmiarem bagażu. Zwykle jak jeździł z kochankami na dwudniowe wypady za miasto nie mógł pomieścić ich walizek w bagażniku. Wsiadł do samochodu i wyznaczył trasę na nawigacji.

Praktycznie przez całą drogę nie odezwali się do siebie słowem. Czasem czuła na sobie jego wzrok, ale pozostawała nieustępliwa w swoim postanowieniu. Siedziała w fotelu odwrócona do szyby i podziwiała widoki. Ciszę przerwał dźwięk telefonu.

- Cześć Seba- wesołym głosem przywitała się z kolegą. Marek zacisnął mocniej dłoń na kierownicy. Nagle wstąpił do jakiegoś innego świata. Co to co otaczało było bez znaczenia. Ograniczył się tylko do swoich myśli i nie dochodziło nic do niego.  To co Ula mówiła rozumiał tylko półsłówkami. W końcu skończyła jego katorgę i odłożyła słuchawkę.

- Sebastian cię pozdrawia- powiedziała, nawet na niego nie spoglądając.

- Dzięki- szepnął czując rosnącą gulę w gardle.

Po czterech godzinach drogi dotarli pod hotel. Zlokalizowany był w centrum Katowic koło słynnego Spodka. Wyszli z samochodu i idąc koło siebie ruszyli do recepcji.

 Po załatwieniu formalności dowiedzieli się,  że dostali dwa pokoje, leżące naprzeciwko siebie. Pokierowano ich na trzecie piętro. Ruszyli do windy. Kiedy drzwi się zamknęły znowu nastała niezręczna cisza. Ula Przypomniała sobie o przyrzeczeniu dla ojca i sięgnęła po telefon. Po kilku sygnałach usłyszała głos rodzica.

- Hej tatku!- całej rozmowie z uwagą przysłuchiwał się Marek.- Jestem już w hotelu. W miarę szybko przeleciała droga.

- A jak pan Marek?- usłyszała w słuchawce. Drzwi windy otworzyły się i wyszli na korytarz.

- Hotel? Naprawdę luksusowy- szybko zmieniła temat. Cieplak domyślił się, że Dobrzański jest blisko niej.

- Wziąłeś dzisiaj tabletki?- Widać jaka kochająca się rodzina-pomyślał Marek.

-No to dobrze- odetchnęła- muszę kończyć, kocham cię bardzo!- Czy ja od niej kiedykolwiek to usłyszę? Bez słowa weszła do swojego pokoju, zostawiając Marka samego.

Rozpakowała kilka swoich ubrań i sięgnęła po kosmetyczkę. Poszła do łazienki i weszła pod prysznic. Po odświeżeniu wsunęła się pod kołdrę. Po chwili zasnęła. Nie spała długo, bo usłyszała pukanie do drzwi.

- Hej- usłyszała nieśmiały głos.  Gdy ją zobaczył  dech zaparł mu w piersiach. Delikatnie rozchylony szlafrok i zmierzwione włosy.

- Cześć- odpowiedziała oschle.

- Dzwonili przed chwilą do mnie ze szwalni. Muszą przełożyć nasze spotkanie na jutro, także dzisiaj mamy wolne. Jutro wyjedziemy trochę później niż planowaliśmy.

- Dzięki- patrzyli  się przez chwilę na siebie.

- Masz może ochotę na spacer?- zapytał z obawą w głosie.

- Nie dzięki, jestem zmęczona po podróży- zamknęła przed nim drzwi.

http://shinybox.pl/?ref=6267bbe