"Zdradziłaś mnie" część 2

-Myślę, że ta będzie dobra.

- Jak dla mnie nie jest odpowiednią kandydatką- patrzyła na  dokumenty dziewczyny, o której rozmawiali i kręciła głową z dezaprobatą.- Ona jest świeżo po studiach. W ogóle skończyła niezbyt renomowaną uczelnię. Jakoś mi się nie podoba.

- Jeśli chcesz, możemy poczekać. Przecież nie szukamy asystentki dla mnie na cito. Musi być odpowiednia, a nie pierwsza z ulicy- zgodził się z żoną. Usłyszeli pukanie do drzwi.

- Mogę?- usłyszeli głos  Sebastiana.

- Od kiedy pukasz do drzwi?- przekomarzał się z nim Marek. Zawsze lubił mieć z niego ubaw. Od kiedy się poznali, uwielbiali robić sobie nawzajem żarty. Tym razem Marek dostał długopisem po głowie.

- Od kiedy jesteś z Ulą. Jesteś tak zakochany, że dopiero teraz to zauważyłeś?- odgryzł się Olszański- Pukam, bo wiecie… Nie chciałbym zobaczyć was w hmm…intymnej sytuacji- śmiał się do rozpuku.

- Sebastian! Ewidentnie pchasz się w gips- włączyła się Ula. Po chwili na piątym piętrze było słychać śmiechy wszystkich troje.

- W jakiej sprawie przyłazisz mi tu?- Marek próbował się uspokoić.

- A tak- Olszański podał plik kartek- nasza oferta pracy w Internecie jest bardzo sławna. Macie naprawdę w czym wybierać. I tak wyselekcjonowałem tych poważniejszych kandydatów.

- Ula, ty się bardziej znasz na ludziach- Dobrzański skierował się do kobiety- To ty wybierzesz mi asystentkę- skończyli temat i zaczęli mówić o prywatnych sprawach.

Wybiła piąta. Firma opustoszała. Dobrzańscy spotkali się pod windą. Robili tak codziennie, chyba, że któreś z nich zostawało dłużej w  pracy.

- Panie przodem-  Marek kurtuazyjnie ukłonił się przed Ulą. Jego gesty kontrastowały z szelmowskim uśmiechem. Ula już wiedziała o czym myśli. Kiedy drzwi zamknęły się, on zaczął pożerać ją wzrokiem. Powietrze między nimi gęstniało.  Atmosfera była nie do zniesienia. Oczami wyobraźni widział, jak puszcza z rąk teczkę i rzuca się na żonę. Dotyka jej policzka, głaszcze i gwałtownie wpija się w jej usta. Jednak była to tylko mara, piękna ułuda. W rzeczywistości stał nonszalancko, trzymając ręce w kieszeni. Cały czas świdrował wzrokiem Ulę. Mimo, że byli już ze sobą dużo czasu, znali się niemal na wylot, poczuła się niezręcznie. Chciała przerwać ten stan:

- Wiesz co, chyba znalazłam idealną kandydatkę na stanowisko asystentki prezesa- wyłamywała sobie palce.

- Czyżby?- próbował spowodować, żeby na niego popatrzyła. Udało mu się. Zerknęła na niego przelotnie, ale jego oczy utkwione w jej twarz sprawiły, że znowu poczuła się jak kilka lat temu. Kiedy jeszcze była brzydulą, ślepo zakochaną w swoim szefie. Nieśmiało spuściła wzrok.

- Tak- szepnęła. Zaczął się do niej zbliżać, ale ten moment przerwały otwierające się drzwi windy. Przeklął w myślach.

Wchodząc do domu był pewny, że dojdzie do skutku zdarzenie, które rozpoczął w windzie.  Wodził wzrokiem po krzątającej się po kuchni Uli i jej niedostępność coraz bardziej go nakręcała. Podszedł do niej od tyłu, przytulił się do jej włosów i zachłysnął się ich zapachem. Jedną ręką odsunął kosmyk, odsłaniając przy tym jej długą szyję. Drugą zaś ręką sunął po jej udzie, szybko trafiając na biodro. Odchyliła głowę do tyłu i przymknęła oczy. Nagle jej nieśmiałość, wzbudzona w windzie wyparowała. Splotła ich ręce i pociągnęła go za sobą do łazienki. Bez pośpiechu ściągali z siebie ubrania. Kiedy wszystkie wylądowały na brązowych kafelkach, weszli pod prysznic. Pod strumieniem gorącej wody zaczęli się namiętnie całować i wszędzie dotykać. W  pewnym momencie podniósł ją do góry i połączył ich ciała w jedno.

Obudziły ją pierwsze promyki słońca. W głowie miała jeszcze obrazy z poprzedniego wieczoru. Wspomnienia wywołały uśmiech na twarzy. Przeciągnęła się ospale i popatrzyła na drugą połowę łóżka. Zobaczyła według niej najprzystojniejszego faceta na ziemi i do tego tylko jej. Jestem szczęściarą!-pochwaliła się w myślach. Chwilę przyglądała mu się z uwagą, dopóki nie  zaczął się przebudzać. Powoli przetarł powieki rękami  i od razu się uśmiechnął. Ospale rzucił wzrokiem na żonę, a jego uśmiech rozszerzał się. Puścił jej oczko i szybko musnął jej malinowe usta. Oparł się o zagłówek i cicho westchnął.

- Hej kochanie- zamruczał, cały czas patrząc na kobietę. Jego niski tembr głosu spowodował ciarki na jej plecach. Zawsze sprawiał, że czuła się wyjątkowo. Kiedy wymawiał jej imię zawsze miękły jej nogi. W duchu cieszyła się, że w tym momencie leży na łóżku, bo inaczej osunęłaby się na podłogę.

- Heeej- zaciągnęła przelotnie. Za każdym razem po upojnej nocy tajemniczo się uśmiechali do siebie. Tak było i tym razem.

- To ja zrobię śniadanie, a ty śmigaj pod prysznic- przedstawił żonie swój misternie ułożony plan.

- Zgadzam się, może tak być- musnęła jego wargi i szybko pobiegła do łazienki.

- Wczoraj wspominałam, że mam dla ciebie odpowiednią dziewczynę na stanowisko asystentki- zaczęła, nakładając porcję jajecznicy na talerz.

- A tak, coś mówiłaś- zagaił.

-No więc, skończyła ekonomię i zarządzanie firmą na Uniwersytecie Warszawskim, odbywała praktyki w jednym banku tutaj w stolicy, ale od razu po zakończeniu studiów wyjechała do Anglii i tam przez trzy lata pracowała w firmie modowej. Myślę, że jest godna uwagi. Zna biegle angielski, bo jakoś musiała się porozumiewać w Wielkiej Brytanii- zaśmiała się- oprócz tego hiszpański i francuski.

- Brzmi doskonale, w niedalekiej przyszłości moglibyśmy otworzyć się i na rynek tych państw. Mogłaby być przy okazji naszą tłumaczką.  Jak się nazywa?

- Justyna Poloczek.

- Gdzieś słyszałem to nazwisko- zaczął się zastanawiać.